David Doruzka - gitara
Piotr Wyleżoł - fortepian, rhodes piano, moog, prophet 6
Jeff Ballard - perkusja
Andromeda's Mystery (2022)
Autor tekstu: Mateusz Chorążewicz
Muzyka ta wnosi coś nowego na europejską, a nawet i światową scenę jazzową. W oryginalny sposób łączy w sobie różnorodne brzmienia i zabiegi kompozycyjne. Jest to jeden z lepszych albumów ubiegłego roku.
Autor tekstu: Mateusz Chorążewicz
David Dorůžka (gitara), Piotr Wyleżoł (fortepian, Fender Rhodes, Prophet, Moog) i Jeff Ballard (perkusja) w formacie tria spotkali się wiosną 2021 na zaproszenie Brno Jazz Festival. Niemal natychmiast, bo już rankiem po premierowym koncercie, muzycy spontanicznie postanowili wejść do studia i zarejestrować cały materiał albumu Andromeda’s Mystery w czasie 6-godzinnej sesji.
Takie podejście jest nieco ryzykowne, ponieważ może skutkować licznymi chorobami wieku dziecięcego. Począwszy od nie do końca dopracowanych kompozycji, a na słabym porozumieniu między muzykami skończywszy.
Jednak w tym konkretnym przypadku artyści dobrze wiedzą co robią. Właściwie od pierwszych dźwięków słychać wybitne porozumienie. Dość powiedzieć, że właściwie nie da się tu wyróżnić jednego muzyka, który górowałby nad resztą – każdy z nich realizuje swoją rolę wkomponowując się w brzmienie całości.
Warto w tym miejscu zwrócić uwagę na brak klasycznego basu. Tę funkcję pełni Piotr Wyleżoł i ze swojej roli wywiązuje się wyśmienicie. Na uwagę zasługuje także Jeff Ballard, który używa perkusji w niezwykle melodyjny sposób. Umiejętność kształtowania dźwięku perkusji w sposób wykraczający poza standardowe rozumienie funkcji tego instrumentu jest jedną z najtrudniejszych do osiągnięcia.
Raczej nie usłyszymy tu wybitnych popisów wirtuozerskich, co tak naprawdę dodaje tej muzyce uroku i powoduje, że całość brzmi jeszcze bardziej dojrzale. Kompozycje brzmią dość spójnie, choć słychać różnice między nimi. Przykładowo, cztery utwory skomponowane przez Davida Dorůžkę bazują na wyraźnie innych strukturach harmonicznych niż reszta albumu. Jednak nie powoduje to powstania uczucia niespójności, a urozmaica w przyjemny sposób odbiór całej płyty.
Album cechuje się dość szerokim wachlarzem brzmień i stylistyk. Usłyszymy tu utwory, które można porównać do współczesnych ECM’owych wydawnictw, ale są również kompozycje bardziej energetyczne zahaczające o Fusion. Szerokie instrumentarium wykorzystywane przez Piotra Wyleżoła dodaje muzyce swoistego unikalnego blasku. Przyczynia się do tego także gitara Davida Dorůžki, który nie zawsze gra czystym brzmieniem tego instrumentu, ale używa również przesteru.
W czasie pierwszego odsłuchu nie miałem żadnej wiedzy o okolicznościach powstania albumu Andromeda’s Mystery. Moje zaskoczenie było tym większe, gdy temat ten zgłębiłem. Muzyka zarejestrowana na płycie dowodzi, że wybitnej klasy muzycy nie potrzebują długich godzin wspólnego grania czy dziesiątek zagranych koncertów, by stworzyć spójne i dojrzałe dzieło.
To co pierwotnie było ryzykowne dla albumu Andromeda’s Mystery, w rzeczywistości okazało się jednym z największych atutów – spontaniczność całej tej sytuacji wraz energią, która wytworzyła się między muzykami w tak krótkim czasie, zaowocowała powstaniem bardzo dobrego albumu.
Muzyka ta wnosi coś nowego na europejską, a nawet i światową scenę jazzową. W oryginalny sposób łączy w sobie różnorodne brzmienia i zabiegi kompozycyjne. Jest to jeden z lepszych albumów ubiegłego roku.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz