Non Violent Communication – Obserwacje (2019)

Non Violent Communication

Rafał Wawszkiewicz - saxophone
Michał Głowacki - electronics
Łukasz Lembas - bass
Arek Lerch - drums

Obserwacje

AUDIO CAVE 2019/004



By Adam Baruch

This is the debut album by the Polish Quasi-Jazz quartet Non Violent Communication, which consists of saxophonist Rafał Wawszkiewicz, electronics manipulator Michał Głowacki, bassist Łukasz Lembas and drummer Arek Lerch. The album offers four lengthy sound vistas, not credited on the album's artwork and assumed to be co-composed by all four quartet members.

The music hits the listener right in the stomach from the first moment and keeps pushing relentlessly till the very last notes with an avalanche of sound in the true "wall of sound" tradition, which is extremely potent and effective. There is little melody as such, rather sound riffs that the saxophone develops into continuous improvisation, backed up by a solid bass groove and busy, but coherent drumming, all of which happens over sheets of electronic ambient noise. As strange as all this might sound, all this mayhem makes perfect sense and the music is overwhelmingly successful. Any attempt to categorize this weird but beautiful experiment is futile as it defines a completely, although not entirely innovative, new idiom.

Wawszkiewicz is a monster saxophonist, perhaps not by Jazz standards, but he is able to keep the music rolling and not repeat himself for the entire duration. He plays like a Rock star on speed, but never loses control or focus. The rhythm section is there behind the saxophone at all times, with the bass steady like a rock, pulsating like a swinging heartbeat and the drums all over the place but always exactly on time. But it is the electronics that make all the difference here, since the saxophone/rhythm section would have probably run out of steam and sound hollow without the background effects.

Without analyzing the music much further, this album is a sound bomb that resonates with such power that it simply can't be ignored. I can already see the faces of the Jazz "critics" trying to swallow this music, sweating profusely. This is definitely an event, that happens only every now and than and one can only hope that some people will really get it. Personally I love it to bits and hope it gets the attention it deserves, which is not always the case with truly innovative and daring music. Congratulations are in order!

Adam Jarzmik Quintet feat. Mike Moreno – On The Way Home (2019)

Adam Jarzmik Quintet feat. Mike Moreno

Adam Jarzmik - piano
Jakub Łępa - tenor saxophone
Paweł Palcowski - trumpet
Maciej Kitajewski - bass
Piotr Budniak - drums
Mike Moreno - guitar

On The Way Home


AUDIO CAVE 2019/005

By Adam Baruch

This is the third album by young Polish Jazz pianist/composer Adam Jarzmik recorded with the same quintet that accompanied him on the two previous albums: saxophonist Jakub Łępa, trumpeter Paweł Palcowski, bassist Maciej Kitajewski and drummer Piotr Budniak, but expanded to a sextet by the presence of the American guitarist Mike Moreno. The album presents six original compositions, all by Jarzmik. The music was recorded at the Monochrome Studio by Ignacy Gruszecki, and offers the expected excellent sound quality.

The music is again kept strictly within the mainstream Jazz idiom and although the compositions are solid and well developed, they seem to be stuck in the same mold that created the two earlier recordings. Usually by the third album young Polish Jazz composers come up with a more open formula, which allows them to spread their wings and move into new territory, but this does not happen on this album. This does not mean that the music is not valuable, but it does not fulfill the high hopes that were expected.

Of course the musicians involved are all highly professional players, with slick licks and polished technique, and the music is definitely very well performed, but remains somewhat mechanical and lackluster. Moreno, albeit his experience and reputation adds very little, if anything at all to the album's contents, and the music would have sounded about the same without him. Overall this is a relatively less successful effort by Jarzmik and his excellent team, definitely not up to par with his earlier work, but still offering highly professional original mainstream Jazz. Better luck next time I hope.

Michał Zaborski Quartet - Feeling Earth - premiera 16.04.2019

Michał Zaborski - altówka
Nikola Kołodziejczyk - fortepian
Maciej Szczyciński - kontrabas
Michał Bryndal - perkusja

Michał Zaborski Quartet - "Feeling Earth" - to debiutancka płyta altowiolisty Michała Zaborskiego, współtwórcy uznanego już na polskim i europejskim rynku muzycznym zespołu Atom String Quartet. Krążek ukaże się w połowie kwietnia nakładem słowackiej wytwórni Hevhetia i jest zapisem autorskich kompozycji lidera. To pierwszy w Polsce projekt związany z muzyką jazzową, gdzie altówka pełni rolę instrumentu wiodącego. Materiał zawarty na "Feeling Earth" to intrygujące połączenie melodyjnego, europejskiego jazzu z domieszką muzyki regionalnej z różnych zakątków świata, którą w nieoczywisty sposób artysta przemyca w swoich kompozycjach. I to właśnie ona, dzięki swej specyficznej urokliwości i niepowtarzalności, była ogromną fascynacją artysty i w konsekwencji dominującą inspiracją do powstania tego projektu. Rzadkie zestawienie instrumentu, jakim jest altówka, z tradycyjną sekcją jazzową przynosi nową i niezwykle ciekawą, muzyczną jakość. 

Działalność w różnych obszarach, zarówno muzyki klasycznej, jak i szeroko rozumianej muzyki improwizowanej, pozwala Michałowi Zaborskiemu na kreowanie swojego indywidualnego stylu. Artysta stale poszukuje nowych środków wyrazu, eksplorując jednocześnie nieznane dotąd możliwości, jakie daje altówka - dotąd śladowo wykorzystywana we współczesnym języku jazzowym. Próba definicji i umiejscowienia tego instrumentu w nowym kontekście jest jednym z bardziej interesujących przedsięwzięć na polskiej scenie muzycznej. W nagraniu płyty wzięli udział muzycy z formacji Stryjo: pianista Nikola Kołodziejczyk, kontrabasista Maciek Szczyciński i perkusista Michał Bryndal. Premiera koncertowa odbędzie się 16.04.2019 w Promie Kultury Saska Kępa w Warszawie, przy okazji cyklu "Cały Ten Jazz". 

Mateusz Pałka/Szymon Mika Duo - Short Form (2019)

Mateusz Pałka/Szymon Mika Duo 

Mateusz Pałka - piano
Szymon Mika - guitars

Short Form

PRIVATE EDITION 2019




By Krzysztof Komorek

Mateusz Pałka i Szymon Mika. Płyty obu tych muzyków na ogół dobrze trafiają w moje gusta. Miałem już okazję kilkakrotnie chwalić ich autorskie projekty, z przyjemnością wracam do nagrań kwartetu, który wspólnie prowadzą. Przysłowiowa chemia między nimi nie wygasa, w czym utwierdził mnie wysłuchany niedawno koncert. Tak więc niemal podskoczyłem z radości na wieść o nagraniach duetu obu Panów. Dwójka cenionych instrumentalistów i ulubiony, kameralny format. Czegóż chcieć więcej. 

Zawartość albumu także nie rozczarowała. Duet mógł pójść na łatwiznę i sięgnąć po chwytliwe, ograne standardy. Zamiast tego zaproponowali jednak zestaw własnych utworów, które zanurzone w fantastycznych melodiach nie pozwalają oderwać się od płyty. Niektóre z nagrań podobały mi się tak bardzo, że aż trudno było przejść do kolejnych. Potem często okazywało się, że z następnym utworem pojawiała się jeszcze przyjemniejsza niespodzianka. Jak wspomniałem ogromna w tym zasługa kompozytorów, a w zasadzie kompozytora, bowiem sześć z dziewięciu tytułów jest autorstwa Mateusza Pałki. Jeden napisał Szymon Mika, jeden zaimprowizowali wspólnie, a całość uzupełnia klasyk Lennona i McCartneya "Eleanor Rigby". 

Duet "kupił mnie" już samym otwarciem. W zasadzie wystarczyłby singiel z "A Paris", którego mogę słuchać w kółko. Utwór, który śmiało stawiam w jednym rzędzie z ulubionymi fragmentami duetowych albumów jazzowych mistrzów. Ale i pozostałym kompozycjom nie brakuje atrakcyjności. Nostalgią i smutkiem uwodzą "Stories", zestawieniem niewinności z gwałtownością porusza powracający fragment "She Doesn’t Like Doing Homework", zaskakuje odmiennością klimatu zgrzytliwo-oniryczny "The Man Who Sat Between The Roosters". Wreszcie drugi z moich faworytów - "Mazurek E-moll" - wybrzmiewający niczym odnaleziona po latach, nieznana partytura mistrza Fryderyka. Czyste piękno. 

"Short Form" nie jest wcale, jak sugeruje tytuł, takie krótkie. Poszczególne utwory trwają po pięć do siedmiu minut. Całość zaś to niemal pięćdziesiąt minut wspaniałej – i co podkreślę raz jeszcze – autorskiej muzyki. Świetna płyta, która wlała we mnie błogość, radość i uspokojenie.

Tomasz Kowalczyk Trio – Changing Perceptions (2018)

Tomasz Kowalczyk Trio

Tomasz Kowalczyk - piano
Niklas Müller - double bass
Janosch Pangritz - drums

Changing Perceptions

PRIVATE EDITION




By Adam Baruch

This is the debut album by Polish (resident in Hamburg) pianist/composer Tomasz Kowalczyk, recorded in a classic Jazz piano trio format with bassist Niklas Müller and drummer Janosch Pangritz. The album presents a short intro and six original compositions, four by Kowalczyk and two by Muller. The music was superbly recorded and offers an unprecedented, stunning sound quality.

The music is wonderfully melodic, full of melancholy and lyricism and yet at the same time spirited and flowing energetically, which creates the feeling that the album is over very quickly, prompting the listener to press the repeat button. The trio performs as one organic unit, with an obvious; almost telepathic coordination, which at times is simply astounding. The overall sound is quite different from the classic Jazz piano trio routine, with the bass and drums being up in the mix at the same level as the piano and both of them playing often very distinct roles rather than just providing rhythmic accompaniment.

All three musicians are excellent instrumentalists, each presenting very different personality and mannerisms, which work together quite miraculously. Pangritz is a very "busy" drummer at times, but manages carefully not to disturb the trio's clarity and breathing space. Müller, who also plays a very nice arco, is also a perfect harmonic supporter keeping the overall sound of the trio together at all times. Kowalczyk's magic fingers are all over the keyboard, but remain coherent and precise, avoiding the trap of trying to say too much.

Overall this is a wonderful Jazz piano trio album, full of excellent original music and a true joy of playing. Although the music is conventional, it is as good as mainstream Jazz gets, doing everything exactly right. It is a very strong debut statement, which immediately calls for more to follow, and congratulations all definitely due. For melodic Jazz piano trio lovers, this is a dream come true.

Garbowski/Cruz/Orins - Lines Of Flux (2018)

Garbowski/Cruz/Orins

Ivann Cruz - guitar
Maciej Garbowski - double bass
Peter Orins - drums

Lines Of Flux

IMP 002




By Andrzej Nowak

Polsko-francuska przyjaźń w służbie całkiem swobodnej improwizacji: Maciej Garbowski – kontrabas, Ivann Cruz - gitara elektryczna i Peter Orins – perkusja. Dwanaście opusów, blisko 55 minut świetnej studyjnej roboty. Przykład znacząco niebanalnej, osadzonej w idiomie swobodnego jazzu, opowieści na sumienny i stylowy kontrabas, zwinną perkusję i prawdziwie błyskotliwą gitarę z niedużym prądem. Muzycy bardzo rozważnie odsłaniają przed nami swój pomysł na improwizację w trio. Snują drobne, intrygujące opowieści, sygnalizują potencjał, czasami delikatnie tłumią emocje, by w drugiej części płyty, z pewnością od dziewiątego opusa, zabrać nas w podróż, którą komentować można już w samych superlatywach.

Gitara Cruza lubi ambientowy posmak, nie stroni od rockowej ekspresji, zna też na pamięć wszystkie dokonania fusion jazzu, te z najwyższej półki. Kontrabas Garbowskiego doskonale pilnuje ładu i porządku. Dba o wygląd zewnętrzny, zwartą strukturę, wreszcie demokratyczny układ wewnętrzny. Raz po raz zdrowym walkingiem prowadzi trio przez zakamarki zawiłej improwizacji. Perkusja Orinsa w każdej chwili gotowa jest na kąśliwy komentarz, uzupełnianie popisów kolegów, akustyczny balans na talerzach (szkoła Paula Lovensa) lub galopujący small drumming.

Czasu zabraknie, by wymienić wszystkie udane momenty tej płyty. Skupmy się zatem na samym jej finiszu. W ósmej części dobrą robotę robi, trochę zbyt rzadko używany, smyczek. Gitara wspomina dobre czasu indie rocka i brzmi tak uroczo, jakby wieńczyć miała kolejną świetną płytę nowojorskiego Interpolu. W dziesiątej pole walki oddane zostaje kontrabasowi traktowanemu pizzicato i talerzom. Napięcie buduje zaś gitara, która w zasadzie milczy na stronie. Utwór jedenasty eksploduje urodą - skromny smyczek, brzęk i chrobot gitarowych przetworników, tudzież perkusjonalnych zabawek – repetycja, szmery, rodzaj filigranowej ekspozycji nasączonej ledwie sugerowanym z oddali rytmem. Niemal sonorystyczna polirytmia. Ostatni opus pachnie elektroniką, która sączy się po kablach, skwierczy i rezonuje. Gitara dobywa ostatni już płat psychodelii, a finał płyty osiągamy zanurzeni po pachy w półpłynnym ambiencie.

Tekst pierwotnie opublikowany na blogu Trybuna Muzyki Spontanicznej.

Petera Sextet - Flashover - premiera 07.05.2019

Dariusz Petera - fortepian
Maciej "Kocin" Kociński - saksofon tenorowy
Emil Miszk - trąbka
Krzysztof Lenczowski - wiolonczela
Andrzej Święs - kontrabas
Krzysztof Szmańda - perkusja

Po blisko sześciu latach, które upłynęły od albumu "No Fusion", wydanego z formacją Fusion Generation Project, pianista Dariusz Petera postanowił powrócić z nową muzyką zanurzoną w nieco innym brzmieniu. Tym razem do swojego zespołu lider zaprosił czołowych muzyków współczesnej polskiej sceny jazzowej. Wiolonczelista Krzysztof Lenczowski, trębacz Emil Miszk, saksofonista Maciej Kociński, kontrabasista Andrzej Święs oraz perkusista Krzysztof Szmańda to artyści o dużym dorobku scenicznym i studyjnym oraz niekwestionowanej pozycji w polskim jazzie.

Petera Sextet to nowy rozdział w twórczości debiutującego na tej płycie w roli lidera Petery, który od dobrych kilku lat konsekwentnie buduje swą markę na krajowej scenie jazzowej. Tym razem artysta proponuje muzykę bardziej wysublimowaną zarówno pod względem klimatu, jak i brzmienia. Powstałe w ciągu zaledwie dwóch dni nagrania obrazują doskonale zgrany zespół, w którym głos każdego z muzyków stanowi równoprawny element ostatecznie uzyskanej formy.

Lider dał każdemu instrumentowi bardzo dużo przestrzeni, obdarzając pełnym zaufaniem wszystkich muzyków. Nic dziwnego, wszak Petera otoczył się artystami, z których każdy dysponuje znakomitym warsztatem i nadzwyczajnym zmysłem improwizacji oraz ogromem doświadczenia zdobytego nie tylko w ramach współpracy ze śmietanką polskiego jazzu, ale i własnych autorskich projektów.

Album stanowiący zderzenie się z sobą sześciu znakomitych osobowości muzycznych, jest też okazją do poznania lidera projektu jako pełnego ogromnej wyobraźni oraz improwizacyjnego zmysłu pianistę i kompozytora. Utwory wypełniające "Flashover" to muzyka skierowana do odbiorcy ceniącego nie tylko wirtuozerię i improwizację, ale też skłonnego zagłębić się w klimat, harmonię i melodykę zaklętą w wypełniających krążek utworach.

Krystyna Stańko – Pociąg Do Piosenki (2019)

Krystyna Stańko

Krystyna Stańko - vocals
Arek Krawiel - keyboards
Boris Mogilevski - guitar
Jan Galach - violin
Paul Rutschka - bass
Mikołaj Stańko - drums

Pociąg Do Piosenki


PRIVATE EDITION

By Adam Baruch

This is an "informal" album by Polish vocalist/songwriter Krystyna Stańko, her overall tenth release, which was recorded live in Radio Gdańsk. The album celebrates the third Anniversary of the Metropolitan train system connecting the Baltic Tricity with the Kaszubia region. Stańko is accompanied by a quintet of excellent young musicians, which include: keyboardist Arek Krawiel, guitarist Boris Mogilewski, violinist Jan Galach, bassist Paul Rutschka and drummer Mikołaj Stańko. The album presents twelve songs, all written (music and lyrics) by Stańko, which originate from her early recordings: the album "Kobiety" released under the For Dee moniker in 1995 and her fourth album (first album as a leader) "Usłysz Mnie" released in 2008.

The informal, relaxed atmosphere of this live concert suits this material ideally, which is only marginally Jazz oriented, but is absolutely delightful from start to finish. These invigorated versions of the early songs by Stańko sound in many respects way better than the original versions, missing perhaps the naivety and youthfulness, but are enhanced by the maturity and experience gained over the years.

The music is mostly kept in a Jazz-Rock Fusion mood, but without excessive instrumental soloing, concentrating on the melodies and the vocal parts. Stańko's delivery is absolutely delightful, as expected, which makes listening to this album an absolute unadulterated pleasure. The decision to revisit the old songs was a very smart move, as they all prove to stand the test of time admirably, and are definitely worth being remembered. Overall this is a very enjoyable piece of Pop/Jazz music, excellently performed and full of great music, which should make the many fans of Stańko's talents very happy indeed!

HoTS – Live In Trójka (2019)

HoTS

Radek Nowak - trumpet
Bartosz Tkacz - tenor saxophone
Mikołaj Poncyljusz - guitar
Adam Prokopowicz - double bass
Maciej Wojcieszuk - drums
Aga Derlak - piano

Live In Trójka



FOR TUNE 0139

By Adam Baruch

This is the third album by the Polish Jazz ensemble HoTS, led by guitarist/composer Mikołaj Poncyljusz, which also includes trumpeter Radek Nowak, saxophonist Bartosz Tkacz, bassist Adam Prokopowicz and drummer Maciej Wojcieszuk. Pianist Aga Derlak joins the ensemble on four tracks. The album was recorded at Studio Three of the Polish Radio and presents six original compositions, all by Poncyljusz, some originating from the ensemble's earlier recordings and other appearing here for the first time.

The music continues the tradition of modern Polish mainstream Jazz, which characterized the ensemble since its inception, emphasizing the solid compositions by the leader, which are ideal vehicles for all the members of the ensemble to express their individual talents. The addition of Derlak expands the overall ambience of the ensemble and the harmonic layers, which are now shared by two instruments. The music remains somewhat slow and dynamically limited, with the individual tunes building up the tension very gradually, but since this is the ensemble's trademark, one has to accept this as a fact and play along, in order to enjoy the music in full.

All the six young Polish Jazz players display the extremely high level of the local scene, with their individual contributions all being beyond reproach. Personally Prokopowicz turns out to be the outstanding musician on this album, with his beautifully melodic and wonderfully solid bass lines being the glue that keeps all this music together. Wojcieszuk, who is the new member of the ensemble, is a more dominant player than his predecessor, which marks a significant improvement in the role of the rhythm section and takes the music to a much agile level.

Derlak's presence is also a very significant factor to the success of this album. She manages to "fill the holes" with her intelligent piano chords and lifts the overall sound to a new level. Her presence allows Poncyljusz to play much more adventurous solos, where he does not need to worry about the harmonic parts. The years of playing together also come to effect of course and this album is definitely the most enjoyable recording by this ensemble.

Overall this is a splendid display of live Jazz played by the young generation of Polish Jazz musicians, who are the future of the local scene. For listeners who never came across an album by HoTS, this is a splendid opportunity to jump on the wagon, with Derlak definitely serving as the proverbial cherry on top. Warmly recommended!

Krystyna Stańko – Aquarius: The Orchestral Sessions (2019)

Krystyna Stańko

Krystyna Stańko - vocals
Dominik Bukowski - vibraphone, marimba
Marcin Wądołowski - guitars
Piotr Lemańczyk - double bass
Cezary Konrad - drums
Mateusz Smoczyński - violin

Aquarius: The Orchestral Sessions

PRIVATE EDITION STM 006

By Adam Baruch

This is the ninth album by Polish Jazz vocalist Krystyna Stańko, recorded with her more or less regular musical companions: vibraphonist Dominik Bukowski, guitarist Marcin Wądołowski, bassist Piotr Lemańczyk and drummer Cezary Konrad. Violin virtuoso Mateusz Smoczyński guests on a couple of tracks. Additionally the Sinfonia Viva Orchestra, conducted by Krzysztof Herdzin, who also wrote the orchestral arrangements, provides the orchestral accompaniment. The album presents ten songs, three of which were written by Antonio Carlos Jobim, two by Chick Corea, four are Jazz standards and one is a Polish cabaret song.

Musically this album is a direct continuation of Stańko's previous album "Novos Anos", which was characterized by a distinct Bossa Nova flavor, which is also present here. The same idea of presenting well known songs in a very personal interpretation applies also here. The superb instrumental work by the excellent musicians who accompany the vocalist, are enhanced here with the addition of the orchestral arrangement, wonderfully and cleverly put together by Herdzin.

Altogether the instrumental work on this album is every bit as impressive as the vocal parts. Bukowski uses the vibraphone and the marimba like a snake charmer, adopting his solos to every tune. Wądołowski plays quiet acoustic guitar parts but also excellent electric solos and consistently proves that he is one of the top guitar players on the local scene. Lemańczyk, as usual, keeps everything under control with his caressing bass lines, which fill all the spaces. Konrad is steady like the Rock of Gibraltar, and his delicate, but firm drum parts, which are the heartbeat of the music.

Herdzin's arrangements deserve praise not only for their sophistication, but more importantly for their incorporation within the overall framework of the sound, staying respectfully in the background and ornamenting the sonic whole rather that dominating it.

Stanko, as usual, balances between singing lyrics and vocalese, in order to keep the things interesting. Her sensuous and dreamy voice is charming as always, and she is not trying to sound like anybody else simply being herself, a quality I always admired in her career. Her understanding of the fact that there is nothing wrong with singing standards, as long as the result is both musically solid and uncompromising, is a key ingredient of her musical mission.

Overall this is a beautiful album full of superb music and outstanding performances, which can be enjoyed by a wide spectrum of Jazz listeners, from complete beginners to experienced connoisseurs, with each one being able to find something that touches them. Thank you again, my Baltic Siren, for sharing your musical heart with me and everybody else who will listen to this music and enjoy it. You are the one and only, as always!