Pańta/Dys/Szmańda – Play Bach/Beethoven/Chopin/Małecki (2015)

Pańta/Dys/Szmańda

Krzysztof Dys - piano
Paweł Pańta - double bass
Krzysztof Szmańda - drums

Play Bach / Beethoven / Chopin / Małecki

PRIVATE EDITION



By Adam Baruch

This is a tribute album dedicated to the memory of the Polish Jazz pianist/composer Marcin Małecki, who died in 2008 after losing the battle with cancer. The material on this album was intended to be recorded by Malecki on his second album, but sadly that recording never materialized. This album recreates the ideas from the remaining scores and the piano parts are played by Krzysztof Dys, together with the original members of Małecki's trio, bassist Paweł Pańta and drummer Krzysztof Szmańda. As the title suggests, the album includes two original compositions by Malecki and five arrangements of classical pieces. The music was fabulously recorded at the Studio Tokarnia with Jan Smoczyński at the helm, as always.

The music is everything one might expect from a Jazz-Classical Fusion album, with clever arrangements of well known Classical pieces beautifully performed by first class musicians, who are amongst the best on the Polish Jazz scene. Kept well within the mainstream Jazz conventions, the music manages to keep the listener on his toes mainly due to the virtuosic performances by all three members of the trio. Dys reveals his Classical roots and his wonderful ability to swing, Pańta plays complex yet natural bass lines and Szmańda vigorously keeps things swinging, with a great drums solo displaying his abilities.

This is as good a classic Jazz piano trio album as they come and every fan of piano trio should enjoy this to the max, especially those people who like Jazzy interpretations of Classical music. It is also a beautiful example of friendship and honoring a friend's memory, which is commendable, especially in a world where every man for himself seems to be the leading motto. Well done Gentlemen!

Tomasz Pruchnicki Quartet – Gnomonika (2015)

Tomasz Pruchnicki Quartet

Tomasz Pruchnicki - tenor & soprano saxophones, ocarina, electronics
Marek Kądziela - guitar, electronics
Grzegorz Piasecki - double bass
Wojciech Buliński - drums

Gnomonika


JB 018

By Adam Baruch

This is the debut album as a leader by Polish Jazz saxophonist Tomasz Pruchnicki, recorded in a quartet setting with guitarist Marek Kądziela, bassist Grzegorz Piasecki and drummer Wojciech Buliński. It presents ten selections, five of which are original compositions by Pruchnicki, four are his arrangements of Polish Folk songs and one is a "paraphrase" on a standard.

The music is modern mainstream Jazz, with focus on the re-working of folkloristic themes in a Jazz form, which is a distinct Polish Jazz sub-genre, usually producing very interesting results, like the ones herein . Even in the original compositions by Pruchnicki it is possible to discover some basic Slavic elements and the typical Polish melancholy, which has almost no parallels anywhere else. Overall the level of the music is very high; both as far as the original compositions or the arrangements are concerned, full of stylish melodic and harmonic vistas and aesthetic elegance.

The personal performances are all excellent, with the leader being up front most of the time and the guitar staying respectfully in the background, which works very well for this specific music. In addition to his saxophone parts Pruchnicki also uses very effectively the ocarina, which plays the traditional role of the flute, and adds some electronic effects, which bring the sound of the album up to date. The guitar adds a supportive harmonic layer and manages to fill the space effectively. The rhythm section does a fine job supplying the steady base and supporting the soloists amicably and capably. Some of the rhythmic patterns are quite tricky, but the rhythm section has no trouble taking care of them.

It is a pity we had to wait for so long for the debut album by Pruchnicki, as he definitely has his very personal approach and voice, which is absolutely worth following. This is a very mature, balanced and excellently executed debut album, which hopefully will be followed by more recordings in the not too distant future. In the meantime we can savor this solid and inspired musical offering. Well done indeed!

Beam - One (2017)

Beam

Bartosz Czarniecki - alto saxophone
Anna Roemer - guitar
Michał Nienadowski - double bass
Emil Thorenfeldt - drums

One

MULTIKULTI MPJ 016

By Krzysztof Komorek

Debiutancki "One" kwartetu Beam to kolejna polska jazzowa płyta, której korzenie sięgają do duńskiego Odense. Lider zespołu, saksofonista Bartosz Czarniecki, studiował w tamtejszym konserwatorium i tam poznał wszystkich członków zespołu, których zaprosił do nagrania niniejszego albumu. Siedem z dziewięciu utworów napisał sam Czarniecki. Trzeba przyznać, że kompozytorska jakość jego pracy to pierwsze, co da się zauważyć przy słuchaniu. Zresztą, jako instrumentaliście i soliście także trudno cokolwiek mu zarzucić. 

Saksofon rewelacyjnie uzupełnia się i wymienia z gitarą w partiach solowych. Gitarzystka Anna Roemer będzie niewątpliwym odkryciem dla tych, którzy jeszcze nie mieli możności jej poznać. Jej minimalistyczna, czasem z lekka frisellowska gra, budzi szczery zachwyt. Porywają zwłaszcza gitarowe fragmenty rozpoczynającego płytę "After" oraz "Power Of Four". Skład zespołu dopełnia równie znakomita sekcja rytmiczna z Michałem Nienadowskim na kontrabasie i Emilem Thorenfeldtem na perkusji.

Zestaw kompozycji własnych urozmaicają dwa tradycyjne utwory polskie. I tu pojawia się moje jedyne "ale" do tej płyty. Nie jestem przesadnym konserwatystą, osobą zamkniętą na nowości, z góry odrzucającą eksperymenty i raczej nie doszukuję się wszędzie skłonności obrazoburczych czy profanacyjnych. Jednak jazzowej wersji piosenki "O mój rozmarynie" zupełnie nie jestem w stanie zaakceptować. Zbyt ciężkie gatunkowo jest całe historyczne tło tego utworu, jakie od razu pojawia się w mojej głowie, żeby przejść nad nim do porządku jako kolejną melodyjką do interpretacji i zrobieniem z niej żwawego, ostrego jazzowego kawałka. Zwyczajnie za bardzo mi to zgrzyta. Od razu zaznaczę, że nie rzutuje to na wysoką ocenę płyty. Chociażby z tego powodu, że drugi z folkowych standardów, "Czerwone jabłuszko", wypadł fantastycznie. Kapitalne jest tu solo Czarnieckiego i pomimo wcześniejszego zastrzeżenia mam nadzieję, że na kolejnych płytach Beam pojawią się jeszcze inne tradycyjne nagrania.  

"One" to płyta "bez zadęcia". Nowoczesna, udanie mieszająca pierwiastek improwizacji z tym bliższym głównemu nurtowi. W większości spokojna, niekiedy nawet delikatna, choć miejscami także mroczna. Lider zapowiada, że Beam nie będzie jednorazowym projektem i to dobra wiadomość, bowiem po takiej zapowiedzi, jaką jest omawiany tu album, warto będzie się nad ich muzyką kolejny raz pochylić. 

Muzyczna Spółka Akcyjna 111 - Autoportret X (2016)

Muzyczna Spółka Akcyjna 111

Janusz Konefał – guitar
Wojciech Jaworski - electric piano 

Zbigniew Szuba – electric piano
Maciej Roda - bass guitar

Mietek Jurecki – bass guitar
Leszek Chalimoniuk – drums

Autoportret X

GAD 049

By Adam Baruch

This is an archival album presenting material recorded by an excellent but sadly short-lived Polish Jazz-Rock Fusion band Muzyczna Spółka Akcyjna 1111, which consisted of guitarist Janusz Konefał, keyboardists Wojciech Jaworski or Zbigniew Szuba, bassists Maciej Roda or Mieczysław Jurecki and drummer Leszek Chalimoniuk. The material originates from two radio sessions recorded a couple of years apart (1975 and 1977), which produced seven tracks and a live performance at the Jazz Nad Odrą Festival from 1977, which produced two tracks and finally a studio session recorded by a attempted comeback lineup of the band in 2005, which produced one track. Overall the album presents nine original compositions (one composition appears twice, in live and in studio version), eight of which were composed by Konefał and one by Szuba.

Both the music and the execution are truly excellent from start to finish and the album is a hidden gem of Polish Fusion, which finally is able to reach a wider audience. Although the live tracks were released on vinyl at the time, they are long lost and with the addition of the radio and studio recordings this album finally pays proper homage to this splendid group.

The music is very melodic and presents well written themes, which are ideal vehicles for the improvisations by the group members. The rhythm section supports the guitar and keyboards solos amicably and the music moves forward elegantly and intelligently, which is typical of European Fusion bands, which put sophistication and harmonic complexity ahead of flashy instrumental show-off.

This is another superb discovery bestowed upon the Polish music lovers by the splendid GAD Records label, which manages time after time to uncover hidden treasures, which are all more than worthy to be available to the wide public. Considering the superb quality of the music and the great sound quality, this album is an absolute gem!

Marcin Masecki - Chopin Nokturny

Marcin Masecki

Marcin Masecki - upright piano

Chopin Nokturny

LADO C/23






By Jędrzej Janicki

Marcin Masecki po raz kolejny rzuca wyzwanie tradycji. Tym razem bierze na warsztat nokturny Fryderyka Chopina. Niech nie dadzą jednak się nabrać puryści muzyki klasycznej. Masecki Konkursu Chopinowskiego by nie zawojował, a płyta "Chopin Nokturny" przepojona jest nie tylko muzyką mistrza z Żelazowej Woli, lecz także jazzem, niepokornością i wrażliwością jednego z najważniejszych obecnie polskich pianistów.

Rzeczone nokturny są dla Maseckiego pretekstem do zaprezentowania własnego sposobu rozumienia muzyki klasycznej. Pozbawionego pompatyczności, sztuczności czy blasku świateł. To płyta surowa, której piękno paradoksalnie leży w pewnych brzmieniowych i technicznych niedoskonałościach (wszak płyta nagrana była na podrzędnym pianinie, bez zaawansowanych technologii, czym Masecki zbliża się do estetyki lo-fi, pozornie tylko tak bardzo odległej od muzyki klasycznej czy jazzu). Jak sam podkreślał, bardzo chciał zagrać te utwory "po swojemu", ucząc się ich na pamięć, porzucając zapis nutowy i bardzo wiele improwizując. To nie jest Chopin z podręczników akademickich czy nudnych koncertów okolicznościowych, lecz Chopin z zadymionej, niechlujnej knajpy, w której ktoś na lekko rozstrojonym pianinie w skrajnie emocjonalny i porzucający tradycję sposób gra jego muzykę.

Marcin Masecki tym albumem daje kolejny wyraz swojego nieszablonowego podejścia do materii muzycznej. Dla niego Chopin to nie obiekt muzealny, który należy wielbić i podziwiać, lecz twórca melodii, które stanowią jedynie kanwę do zaprezentowania swojej muzycznej wrażliwości. To idea bardzo podobna do tej towarzyszącej muzykom rockowym, pewnego rodzaju sprzeciw wobec obowiązujących schematów interpretacyjnych. Sam pianista wspomina, że najbardziej związany czuje się z Nokturnem Es-dur Op.55. Trudno jednak wyróżnić pojedyncze kompozycje z tego zestawu, gdyż wszystkie one są ze sobą płynnie powiązane licznymi improwizacjami, które powodują, że zaciera nam się granica pomiędzy tym, co skomponował Chopin, a co jest improwizacją Maseckiego. Wszytko to zagrane jest jednak z ogromnym wyczuciem muzycznym i świadomością kompozycji. Atmosferą ta płyta przypomina podglądanie wyjątkowo utalentowanego pianisty, który w zaciszu swojego domu, dla własnej przyjemności, gra utwory wielkiego kompozytora, towarzyszącego mu przez całą karierę muzyczną. 

"Chopin Nokturny" to akt artystycznej odwagi. Wszak Masecki musiał mieć świadomość, że takim podejściem do muzyki Chopina może zniechęcić do siebie bardzo wielu odbiorców. Po raz kolejny wypowiedział jednak wojnę muzycznym konwenansom i ponownie stworzył wyjątkową, na swój sposób piękną płytę. Co więcej, taki sposób przypominania muzyki klasycznej to chyba jedyna droga do jej popularyzowania i "wyciągnięcia" jej z kostycznych sal koncertowych wprost do odtwarzaczy miłośników jazzu, awangardy czy może nawet... punk rocka.

Czwartek Jazzowy z Gwiazdą - Piotr Wojtasik Quartet - Gliwice, 10.08.2017

Piotr Wojtasik - trąbka
Viktor Toth - saksofon
Michał Barański - kontrabas
Eric Allen - perkusja

10.08.2017, Klub Muzyczny 4art, Gliwice
Bilety: 20 zł przedsprzedaż / 25 zł w dniu koncertu

Międzynarodowa formacja prowadzona przez jednego z najlepszych polskich trębaczy – Piotra Wojtasika - stylistycznie oscyluje między neo-bopową tradycją jazzu okresu lat 60. ubiegłego wieku, elementami etno i stylistyką free. Całość, oparta o kompozycje lidera, utrzymana jest w konwencji nowoczesnego mainstreamu.

Piotr Wojtasik Quartet jest zespołem bez instrumentu harmonicznego (trąbka, saksofon, perkusja, kontrabas). Brzmienie zespołu oparte jest zasadniczo na koncepcji lidera oraz indywidualnych cechach tworzących zespół muzyków. Sekcje rytmiczną tworzą jeden z najwybitniejszych polskich kontrabasistów - doświadczony instrumentalista Michał Barański i znakomity amerykański perkusista Eric Allen. Frontline zespołu stanowi Piotr Wojtasik (trąbka) i nowa gwiazda saksofonu altowego z Węgier, Viktor Tóth.

Piotr Wojtasik to artysta obsypywany nagrodami, otrzymał, m.in.: Fryderyka, Jazzowego Oscara, a także Mateusza Trójki. W rankingu magazynu "Jazz Forum" uznano go za najpopularniejszego polskiego jazzmana. Nagrywał i koncertował m.in. u boku takich gwiazd jazzu jak: Kenny Garrett, Billy Harper, Gary Bartz, Dave Liebman, Victor Lewis, Daniel Humier, Joachim Kuhn czy Michel Donato, a na polskim rynku współpracował m.in. z Janem "Ptaszynem" Wróblewskim, Henrykiem Miśkiewiczem, Andrzejem Jagodziński, Maciejem Sikałą, Lorą Szafran, Leszkiem Możdżerem, Piotrem Baronem. Piotr Wojtasik jest wykładowcą Wydziału Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Akademii Muzycznej w Katowicach, jak również Akademii Muzycznej we Wrocławiu. 

Viktor Tóth jest jedną z najbardziej wszechstronnych postaci węgierskiego jazzu. Poprzez swoją muzykę wyraża siebie jako hałaśliwy wirtuoz post-bop (np. w Toth Viktor Tercett), ale również jako duchowy przewodnik, jak to robi w zespole Arura Trio. Tak wypowiadała się o nim prasa recenzując jego album z 2007 roku "Climbing with Mountains", który tym samym został ogłoszony najlepszym albumem tego roku. Jego najnowsza płyta "The Present" zdobyła nagrodę dla najlepszej płyty roku 2014. Tóth otrzymał tytuł najlepszego jazzmana w roku 2010 oraz w roku 2015. Mimo tych wszystkich wyróżnień, wciąż postrzega siebie jako artystę poszukującego prawdy, a w swoich muzycznych przedsięwzięciach, harmonii z otaczającym światem. Współpracuje ze znakomitymi artystami, m.in.: Hamid Drake (perkusja), Henry Franklin (bas), William Parker (bas) John Betsch (perkusja) Piotr Wojtasik (trąbka) and Mihaly Dresch (saksofon). Występował na najważniejszych jazzowych festiwalach w Europie i w Stanach Zjednoczonych. jest kompozytorem, producentem muzycznym (taniec współczesny), kolekcjonuje muzykę ludową. Ciągle się rozwija, w coraz to nowych kierunkach.

Michał Barański - w czasie studiów założył wraz z pianistą Pawłem Kaczmarczykiem formację K/B/D trio, z którą zdobył wiele nagród na festiwalach i konkursach jazzowych, m.in nagroda Grand Prix na 40 Festiwalu Jazz nad Odrą we Wrocławiu, Aniołek Jazzowy na Bielskiej Zadymce Jazzowej w 2005 roku. Otrzymał również nagrodę indywidualną "Swingujący Kruk" na III Hot Jazz Spring w Częstochowie. Bardzo szybko, gdyż już w trakcie studiów rozpoczął współpracę jako sideman z wieloma wybitnymi artystami polskiej i światowej sceny takimi jak: Bennie Maupin, Nigel Kennedy, Dan Tepfer, Atma Anur, Tomasz Stańko, Zbigniew Namysłowski, Piotr Wojtasik, Marcin Wasilewski, Michał Urbaniak, Aga Zaryan, Janusz Muniak, Urszula Dudziak, Kuba Badach, Ewa Bem, Mieczysław Szcześniak, Dorota Miśkiewicz, Anna Serafińska, Jose Torres, David Doruzka, Carmen Moreno, Grzech Piotrowski, Piotr Baron. Jest laureatem dwóch nagród Akademii Fonograficznej "Fryderyk" za udział w albumie "Umiera Piękno" Agi Zaryan w kategorii muzyka poetycka oraz za album "Assymetry" Zbigniewa Namysłowskiego w kategorii najlepszy album - muzyka jazzowa. W 2008 roku został wybrany przez czytelników Jazz Forum najlepszym kontrabasistą roku. Od października 2012 jest wykładowcą na Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach w Instytucie Jazzu w klasie kontrabasu i gitary basowej.

Eric Allen - perkusista jazzowy. Rodowity Nowojorczyk, studiował sztukę wykonywania jazzu i teorię muzyki w Lee Oddis Bass III przy Duke Ellington School For The Performing Arts w Waszyngtonie. Uczył się w klasie z tak wybitnymi kolegami jak: trębacz Wallace Roney czy basista Clarence Seay. Gdy grał w miejscowym klubie Blues Alley w D.C. odkrył go wielki jazzman Illinois Jacquet. Dzięki rekomendacji IIIinoisa Eric zagrał z wielkim jazzmanem Lionelem Hamptonem. Następnie swoją ścieżkę muzyczną połączył z takimi gwiazdami jak: Slam Steward, Archie Shepp, Jon Hendricks, Wallace Roney i inni. Występował na wielu scenach świata m.in. w Nowym Jorku, Lagos, Nigerii, Rzymie, Madrycie, Montreux, Barcelonie, Warszawie, Gdyni, Mediolanie, Tokio, Genewie, Zurichu, Paryżu, Marysylii, Lyonie, Sztokholmie, Salzburgu, Wiedniu, Valettcie, Malcie.

Dymny/Trilla – Cave Canem (2015)

Dymny/Trilla

Michał Dymny - electric guitar
Vasco Trilla - drums
Paulina Owczarek - baritone saxophone (6,8)

Cave Canem

FMR 399



By Adam Baruch

This is an album by a duo comprising of Polish guitarist Michał Dymny and Portuguese/Catalan drummer Vasco Trilla. Polish saxophonist Paulina Owczarek guests on a couple of tracks. The album presents nine pieces, assumed to be spontaneous improvisations, which are not specifically credited on the album's artwork.

The content of this album is a typical radical avant-garde offering, which can only be considered as "music" under the most flexible definition of the term. There is plenty of sound creation and even interplay, but devoid completely of any melodic or harmonic substance this Art Form is accessible to a very narrow audience, and even then mostly live on stage rather than in recorded form. The two tracks with Owczarek participating are strikingly more accessible by the way.

But searching and exploring is an essential part of the artistic process and has its place among the many Improvised Music/ambient recordings, even if it is able to reach a limited audience. The fact that the musicians/performers are able to cooperate and communicate within this sonic environment is already a proof that such experimentation has its justification.

The question of course is if this music is able to make listeners place this album in the player more than once? I am not qualified to judge it beyond my personal universe, but I rather doubt it. Nevertheless the fact that this music was recorded and released is a statement, which left a mark on the overall artistic fabric of our common universe, and is already fully valid as such. In order to be alive, music has to have its avant-garde, as much as it needs its mainstream. Therefore these efforts, which might seem extreme and narcissistic at one point of time, might prove to be prophetic some time in the future. Who can tell?

Singer Jazz Festival 2017

Już po raz czwarty Festiwalowi Warszawa Singera towarzyszył będzie Singer Jazz Festival skupiający się na prezentacji muzyki żydowskiej – jazzowej i około jazzowej - w wykonaniu polskich i zagranicznych muzyków.

Jazzową cześć Festiwalu Warszawa Singera zainauguruje koncert polsko-niemieckiego trio, Oleś Brothers & Christopher Dell – "Komeda Ahead" w Synagodze im. Nożyków. Bracia Marcin i Bartłomiej Oleś tworzący autorską muzykę od ponad dziesięciu lat, wraz z jednym z najbardziej kreatywnych improwizatorów na niemieckiej scenie muzycznej, Christopherem Dellem, podejmą się interpretacji muzyki Krzysztofa Komedy. Wykonując utwory tej legendy polskiego jazzu, nadadzą im nowy, oryginalny i pełen emocjonalności wymiar.

Wyjątkowym na tle festiwali jazzowych założeniem programowym SJF jest zaproszenie gościa specjalnego, tak zwanego Resident Guest. Jest to zawsze weteran jazzowy, muzyk utytułowany i ceniony autorytet, który w tworzonej przez festiwal przestrzeni spotyka się z młodą, polską sceną jazzową. Tegoroczną gwiazdą SJF będzie Rolf Kühn, światowej sławy klarnecista i saksofonista, który swój pierwszy koncert dał jeszcze w latach 40. ubiegłego wieku. W swoim dorobku ma blisko 30 albumów, skomponował muzykę do kilkudziesięciu filmów i seriali, jest nadal aktywny i twórczy mimo niemal 70-letniej kariery scenicznej.

Na scenach Singer Jazz Festival zaprezentuje się w trzech projektach. W niedawno reaktywowanym Jazz Clubie Akwarium wystąpi wraz z polskim trio Jachna/Mazurkiewicz/Buhl. Zespół w składzie z zasłużonymi na polskiej scenie improwizowanej muzykami – trębaczem, kontrabasistą i perkusistą, wydał w 2016 roku bardzo dobrze ocenioną płytę "Dźwięki ukryte", składającą się z wyimprowizowanych kompozycji przepełnionych duchowością i symboliką. W tej samej inspirującej przestrzeni Resident Guest wystąpi w towarzystwie muzyków tworzących międzynarodowy projekt Minim Experiment. W skład zespołu wchodzą lider i gitarzysta Kuba Wójcik, włoski kontrabasista Luca Curcio i perkusista Albert Karch. Projekt wykonuje oryginalne kompozycje lidera, skupiające się wokół jazzu, muzyki improwizowanej i awangardy. Płyta tria wydana w ubiegłym roku zyskała tytuł Debiutu Roku według Polish-Jazz.blogspot.com.

W projekcie "Clarinet Summit", najnowszej inicjatywie dyrektora artystycznego Singer Jazz Festival Adama Barucha, stworzonej specjalnie dla festiwalu – na jednej scenie z Kühnem wystąpią polscy muzycy. Zagra powołany przez wybitnego gdańskiego saksofonistę i klarnecistę Mikołaja Trzaskę, Ircha Clarinet Quartet, w składzie z muzykami grającymi na różnych rodzajach klarnetów. Niemieckim akcentem koncertu będzie występ Christiana Dawida, światowej sławy niemieckiego klarnecisty, reprezentującego wschodnioeuropejski nurt muzyki jidysz. O sekcję rytmiczną koncertu zadbają Bracia Oleś.

Projekt „Aseman – Where Music Crosses Borders” to artystyczna współpraca zespołu Aseman Band – żyjącej w Nowym Jorku izraelskiej artystki Hadar Noiberg oraz irańskich artystów mieszkających w Wiedniu. Fantastyczny jazz i World Music w ich wykonaniu pokazuje głębię kultury i dziedzictwo muzyczne Iranu i Izraela, co jest dowodem na twórczą więź i przyjaźń ponad wszelkimi podziałami politycznymi. Wystąpi także przedstawiciel najmłodszego pokolenia polskiego jazzu, Zbigniew Chojnacki, z utworami ze swojej solowej płyty "Elektrotropizm". Improwizator, akordeonista, postrzegający muzykę bardzo swobodnie, inspirujący się codziennością i niepozornymi z reguły elementami przestrzeni. Mimo młodego wieku występował już z wybitnymi muzykami sceny jazzowej jak Michał Urbaniak czy Zbigniew Namysłowski.

Będziemy mieli okazję wysłuchać wyjątkowej kombinacji muzycznej i kulturowej w wykonaniu peruwiańsko-polskiego rodzeństwa – grupy Marita Albán Juárez Quartet. Marita Albán Juárez jest wokalistką jazzową, muzykologiem i dziennikarką. José Manuel to muzyk wszechstronny, przedstawiciel latin-jazzu, hip-hopu, ale też członek orkiestry Salsa Central. Kwartet uzupełniają Dominik Wania, laureat licznych nagród dla pianisty jazzowego i Andrzej Święs, wielokrotnie nominowany do nagrody Fryderyka basista młodego pokolenia.

W "Podróż Dookoła MÓZGU” zabierze nas 8-osobowa Orkiestra Naxos. Grupa wspaniałych artystów łączy muzykę grecką, żydowską i arabską z jazzem, funky i muzyką klasyczną pod przewodnictwem lidera Orkiestry – Milo Kurtisa. Album pod tym samym tytułem, powstały ze współpracy Kurtisa z Konstantym Joriadisem, wydany w 2014 roku, uznany został przez tygodnik Polityka za jedno z Wydarzeń Roku.

Polsko-izraelski koncert Kądziela/Ettun/Zagórski to projekt współpracujących na co dzień perkusisty Adama Zagórskiego i saksofonisty Macieja Kądzieli oraz izraelskiego kontrabasisty i kompozytora Ehuda Ettuna. Muzycy wychodzą poza ramy współczesnej muzyki, ich kompozycje charakteryzują się harmonią a jednocześnie ogromną ekspresją. Prezentują eksperymentalne połączenia holenderskiego hard-bopu z kopenhaską awangardą oraz inspiracją muzyką folkową.

Muzyczne wydarzenia w czasie festiwalu są ważne, ale nie mniej istotne są spotkania z tworzącymi je artystami jazzowymi. Widzowie będą mieli wyjątkową okazję do spotkania z artystami, którzy bardzo rzadko udzielają się w spotkaniach medialnych – Rolfem Kühnem, wybitnym niemieckim klarnecistą występującym na scenie od niemal 70 lat, oraz Hadar Noiberg, izraelską flecistką, kompozytorką i aranżerką mieszkającą w Nowym Jorku. Spotkania poprowadzi światowej sławy krytyk muzyczny, publicysta, propagator i wielki znawca polskiego jazzu, dyrektor artystyczny Singer Jazz Festival, Adam Baruch.

Grzegorz Włodarczyk – Confessions (2015)

Grzegorz Włodarczyk

Enzo Carniel - piano, electric piano

Maxime Berton - tenor saxophone, bass clarinet

Virxilio Da Silva - guitar
Grzegorz Włodarczyk - bass

João Lopes Pereira - drums

Confessions

UNIT 4626

By Adam Baruch

This is the debut album by Polish Jazz bassist/composer Grzegorz Włodarczyk, recorded by an international quintet with saxophonist Maxime Berton, pianist Enzo Carniel, guitarist Virxilio da Silva and drummer Joao Lopes Pereira. The album presents seven original compositions, four composed by Wlodarczyk, two by da Silva and one by Carniel.

The music is typical contemporary European mainstream Jazz, based on melodic themes which serve as vehicles for the improvisations by the quintet members. The melodic/harmonic structures are very solid and coherent, and they emphasize the European Jazz aesthetic, which is somewhat introvert and composition focused, with a tad of melancholy and lyricism. All seven tunes are surprisingly mature and display a level of complexity usually found in works by much more experienced composers.

All members of the quintet turn out to be excellent instrumentalists, who are able to develop intelligent solo spots within the ensemble entity, eschewing senseless personal competition. The leader plays several bass solos throughout the album, showing his abilities as a player in addition to his contributions as composer.

This album is a typical example of work done by ensembles created by students in the Jazz Universities around Europe, in this case students of the University of Music and Performing Arts in Graz, Austria. The incredible level of achievements by these ensembles is truly astounding in view of the young age of the participants and of course points to the bright future that can be expected from the Jazz idiom in Europe. Overall this is a very impressive debut album, with great tunes and superb performances, which should satisfy Jazz connoisseurs anywhere on this planet. Wholeheartedly recommended!

Saagara – Saagara 2 (2017)

Saagara

Wacław Zimpel - alto clarinet, bass clarinet, khene
Giridhar Udupa - ghatam
Bharghava Halambi - kanjira

Mysore N. Karthik - violin
K Raja - percussion
Pramath Kiran - tabla, morchang

Saagara 2


INSTANT CLASSIC 059

By Adam Baruch

This is the second album by the Jazz-World Fusion ensemble Saagara led by Polish clarinetist/composer Wacław Zimpel and including several traditional Indian musicians. On this album Zimpel again cooperates with the Berlin based producer mooryc, who mixed the album. The album presents eight original compositions, all composed by Zimpel except one which was co-composed by him, mooryc and Sara Kałużna. The album was recorded in India.

This album marks a change of direction for the ensemble and in contrast to the debut album's traditional Indian Music orientation this album tries to create an amalgam with more Western Music involvement. As a result it is overall more Jazz oriented and certainly much more open to a wider music-loving audience.

Although Zimpel certainly did not invent the concept of interaction between Indian and European Music, which has already been attempted by many excellent musicians since the early 1960s, his approach to the process of amalgamation is in many respects much more organic, and as a result the music on this album does not sound like an artificial effort to force two dissimilar musical traditions to coexist, but more like a new music born in the process.

Zimpel, who has always displayed an affinity or even an obsession with drone-like repetitive musical elements, finds a gentle version of these reverberations which are an intrinsic element of Indian music, and uses them most effectively. His Jazzy solos and melodic improvisations feel also completely at ease with the rest of the instruments.

Overall this is a superb World-Jazz Fusion album, definitely one of the best such endeavors on the Polish scene in the last few years. It is also one of the best Zimpel's recordings as a clarinetist in a while. It is a delightful musical experience from start to finish and has a tendency to keep growing on the listener with each listening session. Most warmly recommended!