Kraków, 07.05.2014, Klub Alchemia, godz. 19.00 i 21.00.
Tomasz Stańko
Niepowtarzalne dźwięki jego trąbki brzmią w najbardziej prestiżowych venues na świecie, a jego muzykę wydaje renomowana monachijska wytwórnia ECM Records. Zaczął grać w końcu lat 50. na jazzowej scenie Krakowa. Joachim Ernst Berendt pisał o nim, że był pierwszym w Europie trębaczem grającym free. W latach 60. Stańko stał się filarem kwintetu Krzysztofa Komedy, z którym nagrał arcydzieło europejskiego jazzu, album „Astigmatic”. W początku lat 70. na czele własnego zespołu Tomasz Stanko Quintet, wszedł do czołówki free jazzu i pojawiał się na najważniejszych europejskich festiwalach. Pozycję tę utwierdziły kolejne projekty: Unit z Adamem Makowiczem oraz kwartet prowadzony z Edwardem Vesalą, zespół, z którym w 1975 roku rozpoczął współpracę z wytwórnią ECM. Wydany wówczas album „Balladyna”, stał się legendą po obu stronach Atlantyku. W latach 80. Stańko grywał w orkiestrach Cecila Taylora, prowadził zespoły C.O.C.X. i Freelectronic, do których wprowadzał inspiracje muzyką reggae, latino, elektroniką oraz rapem.
W latach 90. zaczął się powrót Stańki na jazzowy szczyt i kolejna faza współpracy z wytwórnią ECM. Jego nowy kwartet z Bobo Stensonem, Andersem Jorminem i Tony Oxley’em okrzyknięto najlepszą jazzową grupą dekady – rzadka najwyższa ocena płyty „Leosia” w „Penguin Jazz Guide”. Wydany w 1997 roku album „Litania”, który zaprezentował światu muzykę Krzysztofa Komedy stał się jego pierwszym światowym bestsellerem. Dzięki płytom „Soul of Things” i „Suspended Night” nagranym z młodym polskim kwartetem na początku nowego wieku Stańko przebił się na rynek amerykański, gdzie od tamtej pory regularnie koncertuje. W 2002 został pierwszym laureatem European Jazz Prize przyznawanej w Wiedniu, dwa lata później odznaczono go w Polsce wysokim odznaczeniem państwowym, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Od ośmiu lat regularnie pojawia się w pierwszej dziesiątce trębaczy prestiżowej dorocznej ankiety amerykańskiego magazynu magazynu „Down Beat”. Ta sama ankieta honorowała go również w roli kompozytora. Jako lider wydał 37 albumów, jest również autorem muzyki do wielu filmów i spektakli teatralnych. Od 2008 roku mieszka w Nowym Yorku na Manahattanie. Jego przedostatnia płyta to „Dark Eyes” nagrana w 2009 roku z nowym skandynawskim kwintetem. Wśród jego aktualnych projektów znalazły się też zespoły z nowojorskimi muzykami, m. in. Lee Konitzem i Craigiem Tabornem. W 2010 ukazała się w Polsce autobiografia artysty, „Desperado”, która stała się bestsellerem. W roku 2011 Instytut Smithsona, największy na świecie kompleks muzeów i ośrodków edukacyjno-badawczych, wydał sześciopłytową kompilację “Jazz: The Smithsonian Anthology”, którą zamyka utwór Tomasza Stańko, “Suspended Night Variation VIII”, wyróżniając go tym samym jako niewielu z Europejczyków.
Rok 2013 rozpoczyna się premierą albumu “Wisława”. Podobnie jak jego młodzieńczy idol Miles Davis, polski trębacz Tomasz Stańko ma dar układania świetnych zespołów, a ten, sformowany w światowej stolicy jazzu, obiecuje bardzo wiele. Thomas Morgan i Gerald Cleaver to jedna z najbardziej czujnych sekcji bas/bębny we współczesnej muzyce improwizowanej, a kubański pianista David Virelles, inspirowany muzyką rytualną a także Theloniousem Monkiem i Andrew Hillem, wydaje się szczególnie dobrze usposobiony do nabrzmiałego mroku i wyrafinowanej grozy free ballad Stańki. W szybkich tempach jakby wszyscy czterej wkraczali na nowe terytorium, z bardzo ekscytującym rezultatem. Inspiracją dla nowych kompozycji Stańki z tego podwójnego albumu była także poezja Wisławy Symborskiej, polskiej poetki, eseistki, laureatki Nagrody Nobla, zmarłej w 2012 roku. Jak Stańko pisze w książeczce płyty “Lekturze słów Wisławy Szymborskiej zawdzięczam wiele pomysłów i inspiracji. Spotkania z Nią i współgranie z Jej poezją nadały rozmach także i tej muzyce, którą chciałabym z szacunkiem dedykować Jej pamięci.
Marcin Masecki
Marcin Masecki, 1982, Warszawiak, pianista, kompozytor, absolwent prestiżowej Berklee College of Music w Bostonie, laureat wielu nagród, w tym pierwszego miejsca na Międzynarodowym Konkursie Pianistów Jazzowych w Moskwie 2005, oraz Grand Prix w Jazz Hoeilaart’98 w Bruskeli z zespołem Alchemik.
Prowadzi, bądź jest członkiem wielu projektów o szerokim zasięgu stylistycznym. Kreatywnie przekracza granice między poszczególnymi gatunkami oraz między tak zwaną sztuką wysoką i niską. Obecnie jest członkiem międzynarodowego zespołu rockowego Paristetris, prowadzi sekstet jazzowy Profesjonalizm oraz 10-osobową orkiestrę dętą Polonezy, grającą polonezy własnego autorstwa. Jest też dyrektorem artystycznym pierwszej edycji WORu – Warszawska Orkiestra Rozrywkowa, 18-osobowy big band złożony z warszawskich muzyków pochodzących z różnych środowisk muzycznych.
Jego równoległą pasją jest muzyka klasyczna, którą prezentuje w nieortodoksyjny sposób i najczęściej również w nieortodoksyjnych miejscach. Gra najczęściej jak tylko może na swoim spersonalizowanym 6-oktawowym pianinku i stara się w swoich interpretacjach ożywić dość już skostniałe pomniki kultury europejskiej. Tak na przykład pierwsza płyta z tego gatunku „Die Kunst der Fuge” J.S. Bacha została zagrana na tradycyjnym fortepianie, ale za to nagrana na stary dyktafon kasetowy. Współpracował z wieloma artystami - m. in. Raphael Rogiński, Tomasz Stańko, Macio Moretti, Pink Freud, Muzykoterapia, Michał Górczyński, Niewinni Czarodzieje, Piotr Orzechowski, Waglewski/Fisz/Emade, TAQ, Ziv Ravitz, Wacław Zimpel, Tomasz Pokrzywiński, Candelaria Saenz Valiente oraz Pictorial Candi. W 2013 artysta został uhonorowany dwiema nagrodami: „Mateuszem Trójki” oraz Paszportem Polityki w kategorii Muzyka Rozrywkowa. Mieszka w Warszawie i w Buenos Aires.
