"Map of the dusk until its replacement" (2023)
Wydawca: Antenna Non Grata
Tekst: Jędrek JanickiProszę o uwagę, Immanuel Kant wciąż żyje! Gwoli ścisłości, nic nie wiem o tchnięciu życia w zwłoki słynnego królewczanina, jednak wiem, że jego myśl, zwłaszcza z okresu "Krytyki władzy sądzenia", nadal ma się całkiem dobrze! Uświadomiło mi to nagranie "Map of the Dusk Until Its Replacement" stworzone przez artystę ukrywającego się pod pseudonimem Coagulant, a wydane przez niezawodną Antennę Non Gratę.
Mówiąc w dużym skrócie, refleksja nad estetyką Kanta opiera się na analizie samego przeżycia estetycznego, a nie dzieła sztuki. Ta pozornie niewielka zmiana w myśleniu ma swoje olbrzymie konsekwencje, wszak jałowe, jak się okazuje, pytanie o granice sztuki (w tym także muzycznej) oraz jej definicje zostaje tak naprawdę unieważnione. Inaczej mówiąc, nie ma dla mnie kompletnie żadnego znaczenia czy Map of the Dusk Until Its Replacement nazwiemy muzyką czy też innego rodzaju aktywnością dźwiękową. Fabio Kubic (bo tak naprawdę nazywa się Coagulant) eksploruje brzmienie uzyskane przy pomocy różnego rodzaju mikrofonów czy sprzężeń. Efektem tego procesu jest niepokojący szum, który w zależności od kontekstu swojej obecności (problemu kontekstu Kant akurat nie dostrzegał) nabrać może przeróżnych znaczeń.
Map of the Dusk Until Its Replacement jest swego rodzaju intelektualnym wyzwaniem i potężnym znakiem zapytania zawieszonym w dźwiękowej przestrzeni. A jak się wydaje, domeną największych filozofów była stawianie pytań, a nie udzielanie odpowiedzi.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz