Piotr Budniak Essential Group - Into The Life (2017)

Piotr Budniak Essential Group

Szymon Mika - guitar
Wojciech Lichtański - alto saxophone
Jakub Skowroński - tenor saxophone, bass clarinet
Kajetan Borowski - piano
Alan Wykpisz - double bass
Piotr Budniak - drums



Into The Life

SJ 022

By Adam Baruch

This is the second album by young Polish Jazz drummer/composer Piotr Budniak with his Essential Group sextet, which also includes saxophonists Wojciech Lichtański and Jakub Skowroński, guitarist Szymon Mika, pianist Kajetan Borowski and bassist Alan Wykpisz; definitely some of the best young Polish Jazz lions. The album presents six original compositions (one repeated twice), all by Budniak.

Perfectly executed and presenting superb compositions this album is an example of what modern young European Jazz is all about and it is a momentous step forward for Budniak as a composer and bandleader. The music is diverse, interesting, often unexpected and developing constantly. Although based on clearly defined melodic themes, it keeps evolving within each tune, changing moods and tempi, all to the delight of the listener. Although perhaps not intended as such, the albums sound like a continuous suite-like piece of music, which is perfectly coherent and feels like a complete statement.

The sextet plays like a dream, at times sounding like a small Big Band, at other times like a Jazz-Rock ensemble, always perfectly in sync, balanced and cooperating towards a common goal. The individual statements are all perfect with the wonderfully structured solos chasing one another. The bass clarinet parts by Skowroński and the guitar parts by Mika are the "secret ingredients" which create the overall wonderful sonic aura, but everybody plays simply superbly. The rhythm section drives the ensemble like a Porsche engine, with sublime sensitivity, with the Big Bear Wykpisz being the maestro of melodic structures at the low end of the sonic spectrum. Budniak himself is a very delicate and considerate drummer, who keeps his rhythmic pulsation at a proper ensemble level not trying to be bossy.

Of course Budniak deserves praise for his extraordinary compositions, which are the essence of this music. I must say that it has been quite a while since I heard an album's length piece of music, which has absolutely no weak parts and keeps the listener at his toes for the entire duration. Absolutely brilliant stuff! Congratulations are in order to everybody involved and I highly recommend this album to all Jazz connoisseurs around the world as an example of what great music means these days. Life is too short for anything less than this!

Natalia Mateo - De Profundis (2017)

 Natalia Mateo

Natalia Mateo - vocals
Sebastian Gille - saxophone
Simon Grote - piano
Dany Ahmad - guitars
Christopher Bolte - electric bass
Felix Barth - double bass
Fabian Ristau - drums

De Profundis

ACT 9734-2

By Robert Ratajczak

Natalia Mateo urodziła się w Polsce, wychowała w Austrii, a aktualnie mieszka w Niemczech. Tam też związała swą muzyczną karierę z monachijską wytwórnią ACT, która w marcu 2015 roku opublikowała jej debiutancki album "Heart Of Darkness". Artystka dysponuje wyjątkowym głosem o krystalicznej barwie i swego rodzaju kobiecej kruchości. Piosenki przez nią śpiewane ''Frankfurter Allgemeine Zeitung" określił mianem "Jazzowych kwiatów o głębokich korzeniach". 31 marca 2017 roku, a więc równo 2 lata po fonograficznym debiucie wokalistki, ukazuje się jej drugi album zatytułowany "De Profundis". W programie płyty, poza premierowymi piosenkami, znalazły się interpretacje takich utworów, jak "Kołysanka Rosemary" Komedy i "Dziwny jest ten świat" Niemena, a także utwory z dorobku Bułata Okudżawy i ...Dolly Parton.

Mimo tak ogromnego rozrzutu gatunkowego, wszystkie utwory zebrane na "De Profundis" udało się scalić wspólnym mianownikiem, jakim jest charakterystyczny sposób interpretacji wokalnej i świetnie dopracowane aranżacje instrumentalne. Artystce towarzyszy grono sprawdzonych już w przypadku poprzedniego albumu instrumentalistów oraz muzyk prestiżowego NDR Big Band, saksofonista Sebastian Gille, a nagrań dokonano w RecPublica Studio w Lubrzy.

W wokalistyce Natalii Mateo dostrzeżemy elementy słowiańskiego folkloru, wpływy amerykańskiego jazzu i fascynację poetyckimi balladami. Maniera wokalna, jaką dysponuje artystka, doskonale sprawdza się zarówno w otwierającej płytę ludowej piosence "Bandoska", jak i w autorskich piosenkach "Elegja Pielgrzyma", "Unsound", "Prayer" i niemal awangardowej "Eksplozji Paranoja".

Zaskakuje wersja "I Will Always Love You", piosenki Dolly Parton bardziej jednak znanej dzięki interpretacji Whitney Houston. Mamy bowiem do czynienia z jednym z najbardziej dynamicznych fragmentów płyty, wyposażonym w szybki rytm i ognistą partię gitary. Mniej przekonuje, ograna w ostatnich latach do bólu, "Kołysanka Rosemary". Trudno tu bowiem doszukać się elementów wybiegających poza schematy znane dotychczas z setek rozmaitych wykonań tego tematu. Nie robi większego wrażenia także manieryczne, niemal pastiszowe potraktowanie "Dziwny jest ten świat", mogące być odebrane jedynie jako osobliwa ciekawostka.

Zastanawia mnie, dlaczego artystka tak oszczędnie dawkuje nam swoje własne kompozycje. To one bowiem na obu dotychczasowych jej albumach w dużej mierze decydują o ich atrakcyjności. Zamieszczona na "De Profundis" autorska pieśń "Prayer" należy niewątpliwie do najciekawszych fragmentów całej płyty. Połamana rytmicznie, pełna ekspresji, niepokojąca, trzymająca w napięciu, a do tego genialnie opracowana instrumentalnie. Drugi album Natalii Mateo wydany przez ACT to mimo kilku dynamicznych uniesień płyta bardziej wyciszona i klimatyczna.

www.longplayrecenzje.blox.pl

Monika Lidke Quartet i Szymon Łukowski Quintet na festiwalu "jazz & literatura" !!!

Monika Lidke Quartet - Chorzów, MDK Batory - 06.10.2017, godz. 19.00

Szymon Łukowski Quintet feat. Hannes Riepler - Chorzów, CHCK - 07.10.2017, godz. 19.00

Monika Lidke, znakomita polska wokalistka jazzowa i kompozytorka mieszkająca na stałe w Londynie, jest porównywana artystycznie do Stacey Kent i Norah Jones. Jej piękny, subtelny głos, dar budowania wspaniałego nastroju i umiejętność nawiązywania fantastycznego kontaktu z publicznością, to kwintesencja kobiecego jazzu. Artystka wystąpi na festiwalu z materiałem z nowej płyty "Gdyby każdy z nas" do poezji Andrzeja Ballo, utrzymanej w konwencji współczesnej piosenki poetyckiej wzbogaconej elementami jazzu, bluesa, popu, rocka i folku.

"Muszę dozować sobie płytę Moniki, gdyż moje serce nie wytrzymuje tylu wzruszeń na raz. Jej wyrafinowane eleganckie kompozycje, idealnie oddające poezję pięknych słów, Monika śpiewa wspaniałym krystalicznym głosem, którego słucham codziennie, gdyż wtedy życie wydaje się lepsze" - Basia Trzetrzelewska.

Szymon Łukowski Quintet feat. Hannes Riepler to nowy projekt saksofonisty, kompozytora i aranżera związanego z trójmiejską i bydgoską sceną muzyczną uwieńczony wydanym w maju 2017 wyśmienitym albumem "Hourglass". Stylistyka zespołu oscyluje wokół nowoczesnego jazzu. Rolę instrumentu harmonicznego powierza się tu naprzemiennie wibrafonowi oraz gitarze, co w połączeniu z saksofonami odświeża formułę klasycznego kwintetu i otwiera nowe przestrzenie brzmieniowe, niemożliwe do uzyskania w składzie, w którym instrumentem harmonicznym jest fortepian.

Charakterystyczna barwa współdziałającego wibrafonu i gitary, modernistyczne melodie i nieszablonowe aranżacje, żywiołowe sola, rozszerzona tonalność i odcinki kolektywnej improwizacji inspirowanej współczesną muzyką kameralną tworzą jedyny w swoim rodzaju muzyczny konglomerat, w którym tradycja przenika się z nowoczesnością, improwizacja z precyzyjną aranżacją, liryczność z dynamizmem.

Schmidt Electric – Live (2017)

Schmidt Electric

Piotr Schmidt - trumpet, effects
Alex Hutchings - guitar, effects
Tomasz Bura - piano, synth
Mr Krime - scratching, electronics
Joanna Szymala - electronics
Bartek Pieszka - vibes
Michał Kapczuk - bass, moog
Sebastain Kuchczyński - drums


Live

SJ 020

By Adam Baruch

This is the third album by the Schmidt Electric ensemble, led by trumpeter Piotr Schmidt and also including keyboardist Tomasz Bura, bassist Michał Kapczuk, drummer Sebastian Kuchczyński and British guitarist Alex Hutchings. The core quintet was expanded for this live recording by DJ Wojciech Długosz (a.k.a. Mr. Krime), electronics wizard Joanna Szymala and vibraphonist Bartek Pieszka. The ensemble performs six original compositions, four composed by Schmidt and two by Bura, a short solo trumpet intro by Schmidt and another intro by Szymala, altogether eight tracks. Yours truly was present during the live recording in Katowice, one of the two venues where these live recordings were captured, and therefore a part of my soul is also captured on this album, like every other person who was ever present in the audience during a live recording.

The music is a natural extension to what the released earlier studio debut album offered, i.e. an excellent melodic version of modern Fusion, which flows smoothly from one tune to another, but preserves class and elegance and above all is great fun to listen to. The live ambience allows the musicians to take extended solo parts and show their chops, which they all do to the max. The music is diverse and offers many moods, which of course contributes significantly to the fact that the album keeps the listener on his toes for the entire duration.

It is great to see Schmidt to finally settling down within a domain, which suits him the best in my opinion. This music allows him to express his superb compositional talents and lead a highly professional ensemble, which can make him proud as a leader. His trumpet playing also reaches a refined stage of expressiveness and eloquence, especially effective on the slow tempo ballads, which are absolute goose bumps generators.

The use of turntablism and electronics adds an up to date flavor to the music, without overshadowing the main melodic, harmonic and rhythmic coherence and the strong Jazzy groove. Schmidt manages to create music which can be enjoyed by a wide age range of listeners, which of course is commendable. Overall a great contemporary Fusion album, full of great melodies, fine arrangements, excellent performances and above all great fun! Wholeheartedly recommended!

Strzelczyk/Erenc/Rodowicz – Chopin On Strings (2017)

Strzelczyk/Erenc/Rodowicz

Maciej Strzelczyk - violin
Romuald Erenc - guitar
Piotr Rodowicz - bass

Chopin On Strings

PRIVATE EDITION




By Adam Baruch

This is the debut album by the Polish trio comprising of violinist Maciej Strzelczyk, guitarist Romuald Erenc and bassist Piotr Rodowicz, who as the title suggests present twelve Jazzy arrangements of musical pieces originally composed by the Polish composer Frederic Chopin.

The music of Chopin has been a source of inspiration for endless Polish Jazz recordings, up to the point where it seemed the subject is simply exhausted. In the last decade however, there have been considerably fewer attempts to tackle Chopin's music, and this project is a nice breath of fresh air. Since most Chopin projects are obviously piano based, the idea to transcribe the music for string instruments is original and changes the entire point of view of contemporary interpretation of his music.

The arrangements take a lot of liberties with the original music, especially in the rhythmic sense, which might be frowned upon by some purist, but the concept of freedom in interpreting music is a principle that should not be questioned. As a result, the listeners are exposed to familiar Chopin pieces, played in Bossa Nova rhythmic disguise, and other such unusual scenery, but the music is treated with respect and obvious love, as appropriate for the Polish National composer.

The music is very carefully executed by the three gifted instrumentalists, and the album is altogether a pleasant listening experience, which bridges Classical and Jazz Music in a new and original way. Although definitely on the lighter side of the Jazz spectrum, it certainly has its audience and is a lot of fun to listen to. The music is excellently recorded and the resulting sound quality is another asset of this album. Lovers of Chopin's music and accessible Jazz should have a field day with this.

Krzysztof Puma Piasecki/Józef Skrzek – Stories (2017)

Krzysztof Puma Piasecki / Józef Skrzek

Krzysztof Puma Piasecki - guitar
Józef Skrzek - keyboards

Stories

PRIVATE EDITION




By Adam Baruch

This is an album by the duo of Polish Jazz-Rock Fusion veterans: guitarist/composer Krzysztof Puma Piasecki and bassist/keyboardist Józef Skrzek (of SBB fame). The double CD album presents fifteen original compositions, six by Piasecki, five by Skrzek and four co-composed by Piasecki and Skrzek.

The music is a beautiful collection of melodic tunes, which float somewhere between Fusion and Progressive Rock and feature extended improvisations. Piasecki plays a plethora of acoustic and electric guitars and piano on one tune, and Skrzek plays various keyboards and adds wordless vocalese parts. Although not explicitly stated, the music could be easily considered as a concept suite, since the pieces follow in a coherent manner and obviously present a uniform stylistic concept. The music develops slowly and moves from quiet passages to dynamic peaks, as appropriate for Progressive Rock. The sound is however more Fusion oriented due to the guitar sound and mannerisms, resulting in a wonderful Prog/Fusion amalgam.

It is heart worming to hear Skrzek performing so well and being so vigilant, especially in view of the fact that his music in the last decade or so seemed to lose the focus and intensity that characterized his momentous work for many years. The cooperation with Piasecki certainly proved to be most productive and inspiring. It seems that the old Masters still have got all that is needed to make great music and I wish the young Fusion and Prog players would listen to this album and use it as an example of what intelligent and honest music making is all about. Both contemporary Fusion and Prog seem to be completely lost these days, moving away from the glory that exemplified both idioms in the past. This album is a reminder what it was all about – great songwriting, virtuosic performances and above all personal integrity.

Overall this album is a magnificent and breathtaking voyage into contemporary instrumental music, which is still highly emotional and aesthetically fulfilling. Obviously this is an absolute must for guitar freaks, Prog and Fusion connoisseurs and all music fans that still have a beating heart, which is not just a muscle. Chapeau!

Premiera płyty Wojciecha Pulcyna - Tribute To Charlie Haden

W ciągu swej już ponad 20-letniej muzycznej kariery Wojciech Pulcyn nagrał dziesiątki płyt, ale dopiero teraz - w roku 2017 - debiutuje jako leader własnego zespołu. Płyta Wojciech Pulcyn – "Tribute to Charlie Haden" została nagrana podczas ubiegłorocznego festiwalu Jazz Jamboree i poświęcona jest twórczości najważniejszego dla Wojtka artysty jazzowego. 

Dlaczego Charlie Haden jest dla niego ważny? Jak wpłynął na jego grę? Wojciech Pulcyn: "W grze Charliego Hadena fascynuje mnie brzmienie i dobór dźwięków. Gdyby ktoś początkujący zagrał takie linie basowe, które są charakterystyczne dla Hadena, powiedziałbym, że to nie ma sensu, że to nie pasuje do muzyki. Ale gdy gra to Charlie Haden wszystko jest na swoim miejscu i to jest niesamowite, wręcz niewytłumaczalne. Od zawsze chciałem zrozumieć na czym polega ten fenomen i dlatego zacząłem studiować jego muzykę. W odróżnieniu od innych wybitnych kontrabasistów w improwizacji nie posługuje się skalami. Dla Hadena priorytetem pozostaje melodia i spokój w grze. Nie popisuje się techniką – muzyka pozostaje dla niego zawsze na pierwszym miejscu. Jak wpłynął na mój sposób rozumienia roli kontrabasu w jazzie? Jako młody człowiek myślałem, że trzeba być przede wszystkim bardzo biegłym technicznie, aby grać jazz. Słuchając Charliego Hadena zwróciłem uwagę na to, że użycie jednego, właściwego dźwięku w danym momencie jest stokroć ważniejsze niż efektowne zagranie 1000 nut. Dlaczego jest dla mnie mistrzem? Przez niezwykłą wrażliwość, dzięki której jego muzyczne myślenie jest najbliżej mego serducha".

Koncert, którego dokumentacją jest płyta, miał bardzo ciekawą narrację. Pulcyn w ciągu godziny zaprezentował przekrój historyczno-stylistyczny bogatej twórczości Hadena. Zadbał o różnorodność brzmienia umiejętnie budując napięcie i zmieniając skład zespołu – od grania solo, poprzez kwintet, kwartet, trio – w różnych konfiguracjach – z fortepianem Kuby Stankiewicza i bez, z pięknym głosem Grażyny Auguścik w jednej piosence i ze wzruszającym finałem w wykonaniu jego syna, ośmioletniego Piotra – na wiolonczeli… Warto zwrócić uwagę na udział w nagraniu dwóch wybitnych artystów młodszego pokolenia – Tomasza Dąbrowskiego i Mateusza Śliwy. Ich trąbka i saksofon splatają się tworząc momentami niemal „free jazzowy jazgot”, w którym jednakże – zgodnie z filozofią Hadena melodia pozostaje priorytetem.

Michał Milczarek Trio – Squirrels And Butterflies (2014)

Michał Milczarek Trio

Michał Milczarek - guitar
Bartosz Łuczkiewicz - bass
Mateusz Modrzejewski - drums

Squirrels And Butterflies

PRIVATE EDITION




By Adam Baruch

This is the debut album by the Polish Jazz-Rock Fusion trio led by guitarist/composer Michał Milczarek, with bassist Bartek Łuczkiewicz and drummer Mateusz Modrzejewski. The album presents ten original compositions, nine by Milczarek and one by Łuczkiewicz.

The music is typical contemporary Jazz-Rock Fusion, with catchy riffs and somewhat unusual sound, which uses ambient effects in addition to the guitar power-trio format. The compositions are pretty basic, but serve the purpose as vehicles for the lengthy improvisations. The performances are solid, and within the Fusion idiom suit the music well. The overall sound of the album and the flow of the music are a bit repetitive, but there are enough interesting moments here to keep the listener attentive.

Overall this is a promising debut album, which offers some fresh approach to guitar based Fusion, but does not manage to deliver anything truly innovative. However, Fusion fans should find this album very interesting, especially due to the ambient associations and excellent guitar and bass parts. Recommended! The trio's second album entitled "Ambient Works", which left the Fusion direction and concentrated on Ambient Music, turned out to be a disappointment for me.

HeFi Quartet - Parallax Error (2017)

HeFi Quartet

Leszek HeFi Wiśniowski - flute
Dominik Wania - piano
Tomasz Kupiec - double bass
Bartek Stromiejski - drums

Parallax Error

SJ 019



By Adam Baruch

This is the fourth album by Polish Jazz flautist/composer Leszek HeFi Wiśniowski and the second under the HeFi Quartet moniker. The quartet features this time the excellent pianist Dominik Wania and the familiar rhythm section which accompanies Wisniowski since several years: bassist Tomasz Kupiec and drummer Bartek Staromiejski. The album presents fourteen relatively short original compositions, all by Wiśniowski, two of which were co-composed by Kupiec and one by Wania.

From the very onset of this album it becomes clear that this is by far the most mature, coherent and balanced recording by Wiśniowski, which presents him as a gifted composer and excellent instrumentalist in a best possible setting. The music ideally combines melodic elements with modern Jazz approach, which allows the players plenty of space to express their individual statements and at the same time maintains the unity of the quartet as an organic ensemble.

Wisniowski treats his instrument with an utmost respect, flirting and even making love with it all along, always in perfect harmony and perfect balance between the emotional expressionism and the technical virtuosity. The pieces move between solos, duos and quartet performances, each of these settings emphasizing different aspects of the music, which is completely absorbing and magnetic in its depth of emotion.

The presence of Wania is a crucial element of the album's aura and its overall success to create to desired effect. Among the many Polish Jazz pianists, Wania is not only one of the very best, but also the most modest and most profound as a player, being able to find the ideal expression suitable to a diverse set of environments. He never "steals" the show and always fills the space with his stunning, delicate and perfect phrases. His performances on this album are definitely among his most beautiful and Wiśniowski made a very wise decision to select him as a partner, which resulted in a brilliant piece of recorded music, definitely one of the best so far this year on the Polish Jazz scene.

It is very satisfying to see that Wiśniowski finally found his true realm on this album. After many years of searching, this album is simply a pinnacle of his achievements and a well deserved glorification of his talents, which will hopefully be followed by many more such fabulous musical vistas. Well done indeed!

Kuba Więcek Trio - Another Raindrop (2017)

Kuba Więcek Trio

Kuba Więcek - alto & soprano saxophones
Michał Barański - double bass
Łukasz Żyta - drums

Another Raindrop

POLSKIE NAGRANIA 2017



By Jędrzej Janicki

Marka Polish Jazz to od kilkudziesięciu lat gwarant oryginalności i najwyższej jakości. Kolejnym, bardzo jaskrawym, potwierdzeniem klasy tej legendarnej serii wydawniczej jest debiutancki album saksofonisty Kuby Więcka - "Another Raindrop". Po raz kolejny Polish Jazz wykazuje się ogromną muzyczną intuicją i daje szansę młodzianowi z Rybnika, który w brawurowy sposób wkracza na polską scenę jazzową. To powiew świeżości i kreatywności, tak poszukiwanej przez wszystkich ambitnych muzyków i słuchaczy.

Uwagę zwraca bardzo oszczędne instrumentarium zebrane na płycie. Kuba Więcek gra na saksofonie altowym i sopranowym, Michał Barański na kontrabasie i Łukasz Żyta na perkusji. Brak więc w tym trio typowego instrumentu harmonicznego. Nie jest to wprawdzie idea nowa w muzyce jazzowej (wystarczy przypomnieć chociażby niektóre płyty wielkiego Sonny'ego Rollinsa), wymaga ona jednak od muzyków artystycznej odwagi i wykorzystania brzmieniowych możliwości instrumentu do jego granic. W naturalny sposób kieruje to cały zamysł na płytę w stronę trochę bardziej eksperymentalną i awangardową. Już otwierająca wydawnictwo kompozycja "Szkodnik" to swoista zabawa między Więckiem a sekcją rytmiczną, oparta na jednym, łatwo wpadającym w ucho, motywie.

Tytułowy "Another Raindrop" jest jednak najpełniejszą wizytówką stylu, w jakim trio buduje utwory. Zerwana jest tutaj charakterystyczna dla jazzu narracja opierająca się na wyraźnym motywie przewodnim i improwizacjach z niego wynikających. Zresztą na całej płycie zacierają się granice pomiędzy tym, co zaplanowane, a tym, co spontanicznie zaimprowizowane. Odniosłem wrażenie, że większość kompozycji składa się z kliku pomniejszych utworów, które odbiorca może dowolnie ze sobą poskładać. Znakomicie wypada również utwór "The Wheels You Can't Stop (Although You Try)", prawdopodobnie najbardziej tradycyjny w całym zestawie. To swego rodzaju pokłon złożony "klasycznym" mistrzom saksofonu. Brzmienie Więcka, ewidentnie czerpiące garściami z dokonań chociażby Lee Konitza, to kolejny bardzo mocny punkt albumu.

"Another Raindrop" to płyta niezwykle spójna i dojrzała. Perfekcyjnie zachowane są proporcje między tradycją a nowoczesnością. Godnym podziwu jest fakt, że z pozornie hermetycznej formy jazzu, cała trójka wydobywa zupełnie inne ścieżki muzyczne, którymi brawurowo podąża. Muzyczna świadomość Kuby Więcka i jego zespołu pozwala ze spokojem myśleć o przyszłości polskiego jazzu. To poszukujące granie, które nie zatraca się jednak w pogoni za eksperymentem i pozostaje intelektualną rozrywką, która ze względu na swoją klarowność ani przez moment nie męczy.

Tubis Trio – The Truth (2017)

Tubis Trio

Maciej Tubis - piano
Paweł Puszczało - bass
Przemysław Pacan - drums

The Truth

CHALLENGE 608917344523




By Adam Baruch

This is the second album by Polish Jazz piano trio (Tubis Trio) led by pianist/composer Maciej Tubis, with bassist Paweł Puszczało, who replaced the original bassist Marcin Lamch, and drummer Przemysław Pacan. The album presents ten original compositions, all by Tubis. The album was recorded at the excellent RecPublica Studios in Poland, and presents a superb sonic quality with a somewhat unusual timbre and was released by the prestigious Dutch Challenge Records label. This album follows the debut album "Live In Luxembourg", which was recorded nine and released seven years earlier, and which achieved some international acclaim.

The music is in fact only partly directly connected with the Jazz idiom, and belongs to the modern European instrumental music variety, which is strongly based on deeply melodic themes and lengthy lyrical, somewhat introvert improvisations, which use typical European harmonic approach, creating a manner similar to many other contemporary pianists, who record for the ECM, ACT and related labels. In most cases the compositions are slow and melancholic, with just a few of the album's tracks using an up tempo pace.

The music is dominated by the piano parts and the rhythm section has limited opportunity to show off, but supports the leader very solidly and amicably. The bass provides the bottom notes all the way and its pulsations are vital to this music. The drums provide a steady rhythmic support, which suits this music perfectly. The instrumental performances are of course first class from start to finish.

Overall this is an excellent example of contemporary instrumental music, which is accessible to a wide audience without making any compromises as far as the music quality is concerned. This Polish trio proves again that Poland is a reliable source of great European music, which is on par with anything being created beyond its borders, usually quite ahead of the pack. This is definitely a welcome comeback, which hopefully will not be followed by another long term of silence.

NSI Quartet/Dominik Wania - The Look Of Cobra (2017)

NSI Quartet/Dominik Wania

Cyprian Baszyński – trumpet
Bartek Prucnal – saxophones
Maciej Adamczak – double bass
Dawid Fortuna – drums
Dominik Wania – piano

The Look Of Cobra

AUDIO CAVE 2017/005

By Krzysztof Komorek

Drugi album kwartetu NSI zgodnie z zapowiedziami stanowić miał rozwinięcie i dopełnienie tego, co zespół zaprezentował na debiutanckim wydawnictwie zatytułowanym "Introducing". Muszę stwierdzić, że ten deklarowany proces kontynuacji nie stał się jedynie czczą, marketingową gadką. Nietrudno odnaleźć na "The Look Of Cobra" nawiązania i kontynuacje tego, co zawierała poprzednia płyta. Począwszy od pojawiającego się motywu kobry, poprzez tytuły, konstrukcje i klimat utworów. 

Całość materiału ponownie jest dziełem Cypriana Baszyńskiego i Bartka Prucnala. Znów pojawia się duetowy dialog tych dwóch muzyków ("Dialogues II"), choć tym razem w znacznie bardziej rozbudowanej formie. Za rozwinięcie formuły trzeba niewątpliwie uznać zaproszenie do kilku nagrań znakomitego Dominika Wani. Instrument harmoniczny w składzie zespołu otworzył nowe możliwości przed muzykami, choć można mieć wątpliwości, czy nieco – w tym akurat przypadku – nie zachwiało to spójnością prezentowanego materiału. 

Najlepiej i najciekawiej wypadły kompozycje zarejestrowane w podstawowym składzie kwartetu. Jednak stosunkowo krótka długość płyty – zaledwie pięćdziesiąt jeden minut – nie pozwala na drążenie i rozpamiętywanie ewentualnych jej niedoskonałości. Lepiej skupić się na tym, co dobre – a w zasadzie w przypadku "The Look Of Cobra" – bardzo dobre. Moją uwagę przykuły dwa utwory: otwierający płytę "Tvoor" i przedostatni "Udu". Zwłaszcza w drugim z nich, najdłuższym w zestawie, możemy zapoznać się z pełnym spektrum pomysłów NSI Quartet i różnorodnością sposobów ich realizacji. 

Chwaląc zespół muszę ze szczególną atencją wspomnieć o przebudowanej – w stosunku do debiutu – sekcji rytmicznej (Mike'a Parkera zastąpił Maciej Adamczak). To właśnie Adamczak i Fortuna znakomicie wypadli w solówkach, ale także, a może przede wszystkim, w budowaniu drugiego planu dla instrumentów dętych. Często cofałem się w trakcie słuchania, by z lubością odkrywać smaczki i niuanse gry kontrabasu oraz perkusji. Zaletą jest też zaznaczona już wcześniej zwięzłość wydawnictwa. 

Choć "The Look Of Cobra" zostawia słuchacza z lekkim uczuciem niedosytu, to wolę zdecydowanie takie wrażenia niż niecierpliwe oczekiwanie na koniec rozdętej do granic możliwości nośnika płyty, co niestety czasem się zdarza. NSI Quartet ma do przekazania dokładnie tyle, ile trzeba, i jest to zdecydowanie przemyślana i zaplanowana decyzja. Zalecam więc skrzyżować spojrzenie z tytułową kobrą. 

13th Mózg Festival: Joey Baron & Robyn Schulkowsky !!!

13th Mózg Festival: Joey Baron & Robyn Schulkowsky

22.09.2017, godz. 20.00

Studio Polskiego Radia im. Władysława Szpilmana

Al. Niepodległości 77/85Warszawa

Bilety: 80 zł

Nieograniczeni przez standardowe modele brzmienia i rytmu, mistrzowski duet Robyn Schulkowsky i Joey Baron kontynuuje poszukiwania precyzji, noise’u i piękna. Minione 15 lat w karierze tej dwójki artystów objęło m.in. wydanie albumu „Dinosaur Dances”, rezydencję na Grand Central w Nowym Jorku, trwającą współpracę z ekspertem ds. danych dr. Nilamem Ramem i Studio Lab „Playing the Archives”, bliską współpracę z kompozytorem Christianem Wolffem, a także występy oraz warsztaty w Ameryce Południowej, Stanach Zjednoczonych, , Europie i Chinach. Drugi album duet zostanie wydany w grudniu.

Joey Baron zaczął grać w wieku dziewięciu lat. Przez lata rozwinął wyjątkowe, mistrzowskie podejście do tworzenia muzyki na zestawie perkusyjnym, co jest widoczne na przykładzie jego długoletniej współpracy z takimi ikonami jazzu jak Jim Hall, Steve Kuhn i John Abercrombie. Jego długa współpraca z Billem Frisellem została udokumentowana i wydana jako „Just Listen” w Relative Pitch Records w 2013. Obecnie, Baron koncertuje solo, prowadzi warsztaty i masterclass, a także współpracuje z Johnem Zornem nad projektem „Now This” z udziałem Gary’ego Peacocka i Marca Coplanda, tworzy „Sound Prints” z Joe Lovano i Dave’em Douglasem, oraz gra w nowym trio duńskiego giatrzysty Jakoba Bro z basistą Thomasem Morganem.

Robyn Schulkowsky jest znaną na całym świecie wykonawczynią muzyki eksperymentalnej i kompozytorką zaangażowaną w ciągłe poszukiwania nowych wymiarów dźwięku i rozwijanie nowych niecodziennych instrumentów. Ma na swoim koncie wiele prawykonań i nagrań najważniejszych kompozycji perkusyjnych XX i XXI wieku. Schulkowsky współpracowała lub pracuje z kompozytorami takimi jak Karlheinz Stockhausen, Iannis Xenakis, Morton Feldman, John Cage, Christian Wolff, artystami Guentherem Ueckerem i Manon de Boer, choreografami Mercem Cunninghamem i Sashą Waltz oraz wieloma innymi.

Czwartek Jazzowy z Gwiazdą - Silberman And Three Of A Perfect Pair & Jan Peszek - Gliwice, 14.09.2017

Mateusz Gawęda - fortepian
Jakub Mielcarek - kontrabas
Łukasz Stworzewicz - perkusja
Jan Peszek - głos

14.09.2017, Klub Muzyczny 4art, Gliwice
Bilety: 20 zł przedsprzedaż / 25 zł w dniu koncertu

Silberman And Three Of A Perfect Pair to przedsięwzięcie szczególne, wymykające się prostym klasyfikacjom. A to dlatego, że w polskim jazzie mariaż poezji i recytacji z improwizowanym muzykowaniem nie jest zjawiskiem częstym. Szczególnie jeśli recytatorem jest mistrz tej kategorii co Jan Peszek.

"Proponujemy garść muzyki, trochę dziwnej i trochę niezwykłej... Muzyki splątanej jak poezja Miłobędzkiej, której słowa i treści tworzone są bez nadmiernego zwracania uwagi na reguły i formę. Nasza muzyka trochę taka jest, oscyluje wokół muzyki improwizowanej, ale nie pogardza "I'm Deranged" (David Bowie), czy "La mamma morta" (Umberto Giordano)" – napisali o swoim nowym projekcie stojący za nim twórcy.

Mateusz Gawęda - młody, lecz już uznany talent, kompozytor i pianista,

Kuba Mielcarek - wschodząca gwiazda kontrabasu,

Łukasz Stworzewicz - kompozytor, perkusista,ktorego fantazje odcisneły szczególne piętno na przedstawionych kompozycjach.

Bohaterką płyty jest również poetka Krystyna Miłobędzka, której poezje interpretuje aktor Jan Peszek. "Muzykę Silbermana można określić jako schizofreniczne skupienie dwóch najistotniejszych dla mnie elementów: serca i bezlitosnej matematyki" – wyjaśnia Łukasz Stworzewicz, lider projektu.

Wojciech Gogolewski Trio – Medytacje Wiejskiego Listonosza Jazzowego (2015)

Wojciech Gogolewski Trio

Wojciech Gogolewski - piano
Paweł Pańta - bass
Adam Lewandowski - drums, cajon

Medytacje Wiejskiego Listonosza Jazzowego

SRMT 2015


By Adam Baruch

This is an album by Polish Jazz piano trio led by veteran pianist/composer Wojciech Gogolewski, with bassist Paweł Pańta and drummer Adam Lewandowski. As the album's title suggests, at least to those familiar with the Polish music scene, this album is dedicated to the music by the legendary Polish Rock group Skaldowie and pays tribute to their extraordinary talents. The album presents ten songs Skaldowie created during their heyday, all composed by Andrzej Zieliński (one of the two Zieliński brothers who led the group) and arranged for Jazz trio by Gogolewski.

It is of course completely impossible for someone like me, who grew up listening to the music of Skaldowie, to be in any way objective while listening to this album, and indeed I don't intend to be objective at all. This is a marvelous piece of music in every respect, even without the tsunami of nostalgia, which floods my brain while listening to it, since it perfectly holds water just by being what it really is, i.e. an excellent piano trio album playing some superbly crafted music, beautifully recorded and perfectly executed.

Of course the music of Zieliński presents some of the most incredibly weaved melodies on this planet, full of "impossible" chord changes and weird harmonies, tempi shifts and other musicological mumble-jumble, which most people have absolutely no idea about, but which simply work wonders and create some of the most beautiful songs ever written, which made our childhood and then adolescence so incredibly beautiful. Comparing Skaldowie to the Beatles would have been mostly unfair to the Polish group, as they were light-years ahead musically. The fact that their music transfers so gracefully into the Jazz idiom is a great proof of its quality, whereas most Jazz arrangements of Beatles songs never really rise above pastiche.

I am pretty sure this album should be universally appealing to every Jazz connoisseur around, even those who can't find Poland on the map. This music is simply universal and its elegance and typical European sophistication is irresistible. I can only wholeheartedly thank the people involved in creating this masterpiece for the immense pleasure it has bestowed upon me. Perhaps some listeners, happy with what they find here, will reach out for the original Skaldowie albums, where this music originates from, to take another step on the path of exploration. Bless you all!

Tomasz Stańko – A Farewell To Maria (Soundtrack) (1994)

Tomasz Stańko

Tomasz Stańko - trumpet
Tomasz Szukalski - saxophone
Janusz Skowron - keyboards
Adam Cegielski - bass
Cezary Konrad - drums
and others

 A Farewell To Maria



GOWI 12

By Adam Baruch

This is an album by legendary Polish Jazz trumpeter Tomasz Stańko, which presents the music used as a soundtrack of an obscure Polish TV movie "A Farewell To Maria", directed by Filip Zylber. The music is performed by a large cast of top Polish Jazz musicians, like saxophonist Tomasz Szukalski, keyboardist Janusz Skowron, bassists Andrzej Cudzich and Adam Cegielski, drummer Cezary Konrad and others, as well as a string quartet. The album comprises of thirteen relatively short tracks, which appear within the film.

The music is a wonderful example of the strength of Stańko the composer and is based around the leitmotif, which is, as always, a heartwrenching ballad that Stańko masterly created. But the album also includes several additional melodic and improvised pieces, which create a diverse and fascinating musical experience. In contrast to many soundtrack albums, this one works perfectly well by itself, detached from the cinematic layer.

The performances are all top notch, again as expected, and in many respects this album firmly belongs to the mainstream of Stańko's recorded heritage. It's a great pity that this album so little known by Stanko's fans and the fact that it is impossible to find a copy of this album is a crying shame. Grab it if you can find it!

III Festival "jazz & literatura" 2017 !!!

Trzecia edycja niezwykłego festiwalu "jazz & literatura" w Chorzowie odbędzie się w dniach 6-15 października 2017. Osią trzeciej edycji jest sześć koncertów prezentujących jazz w całym jego bogactwie, a towarzyszyć im będą wydarzenia artystyczno-edukacyjne.

Mocniej niż poprzednio akcentujemy składnik literacki festiwalu. Jazz z literaturą połączy: Monika Lidke Quartet z materiałem z najnowszej płyty do poezji Andrzeja Ballo, Silberman New Trio feat. Jan Peszek, gdzie muzyce towarzyszy interpretowana na żywo awangardowa poezja Krystyny Miłobędzkiej oraz projekt Adama Olesia o nazwie "Hurdu_hurdu, czyli godka śląska w jazzie". Ponadto odbędą się warsztaty dla młodzieży z Janem Peszkiem w oparciu o utwór „TIS MW2” Bogusława Schaeffera. Wszystkich, widzących i niewidomych, organizatorzy zapraszają na słuchowisko z cyklu "Czytanie w Ciemności" na podstawie powieści Herty Müller "Sercątko".

Oczywiście nie zabraknie również propozycji koncertowych nietkniętych słowem. Swój najnowszy album "Hourglass" zaprezentuje Szymon Łukowski Quintet Feat. Hannes Riepler, trzy wybitne osobowości polskiego jazzu - Oleś Brothers & Antoni Gralak - wystąpią z projektem Primitivo, a zakończy festiwal koncert francusko-duńskiej formacji Gauthier Toux Trio ucieleśniającej muzyczną i kulturową różnorodność współczesnego jazzu. Dodatkowo przez cały festiwal będzie można podziwiać wystawę zdjęć jednego z najlepszych fotografików jazzowych, Jarka Rerycha. Wystawę poprzedzi uroczysty wernisaż.

Idea festiwalu pozostaje niezmienna: chcemy promować Chorzów jako miejsce ciekawych i ambitnych działań, integrować i pobudzać do aktywności lokalną społeczność, i zachęcać mieszkańców do otwartości na nowe doświadczenia artystyczne.

Festiwal konsekwentnie zatacza coraz szersze koła, włączając do współudziału inne ośrodki kultury z regionu popierające naszą inicjatywę. Miejsca wydarzeń III festiwalu "jazz & literatura 2017" to Miejski Dom Kultury Batory w Chorzowie – główna siedziba festiwalu, Chorzowskie Centrum Kultury, Gminny Ośrodek Kultury w Suszcu i Starochorzowski Dom Kultury. Festiwal "jazz & literatura" jest wspólną inicjatywą Miejskiego Domu Kultury Batory reprezentowanego przez Dyrektora Sylwestra Paprockiego oraz Agencji New Talents’ Resources Marzena Anioł i powstał w porozumieniu z Miastem Chorzów. Współorganizatorami tegorocznej edycji są: Chorzowskie Centrum Kultury, Gminny Ośrodek Kultury w Suszcu oraz Starochorzowski Dom Kultury.

Piotr Schmidt/Wojciech Niedziela - Dark Morning (2017)

Piotr Schmidt/Wojciech Niedziela

Piotr Schmidt - trumpet
Wojciech Niedziela - piano

Dark Morning

SJ RECORDS 024 2017




By Krzysztof Komorek

Zawsze z entuzjazmem sięgam po tego rodzaju nagrania: duetowe spotkania uznanych wykonawców. I chyba jeszcze nigdy nie zdarzyło mi się przy tych okazjach żadne rozczarowanie. Owszem, często narzekałem, że brakuje takich wydawnictw w naszym kraju, dlatego już sama zapowiedź pojawienia się "Dark Morning" była dla mnie ekscytującą wiadomością. Prawie godzinne spotkanie z Piotrem Schmidtem i Wojciechem Niedzielą także nie sprawiło mi zawodu. Co więcej: poziom zadowolenia z obcowania z muzyką obu Panów wzrastał z każdym kolejnym przesłuchaniem płyty. 

Tuzin nagrań to w większości kompozycje Wojciecha Niedzieli, uzupełnione dwoma napisanymi wspólnie i dwoma autorstwa Piotr Schmidta. Znajdziemy tu utwory znane z innych albumów obydwu artystów – wydanego w tym roku "Live" grupy Schmidt Electric czy wcześniejszych autorskich wydawnictw Wojciecha Niedzieli "To Kiss The Ivories" i "Domingo’s Tunes". 

Płyta utrzymana jest w klimacie raczej spokojnym, choć muzycy potrafią zaskoczyć nieco szybszymi czy nawet ostrzejszymi fragmentami. Takimi wyjątkami są kierujący myśli słuchacza ku nowoorleańskim korzeniom jazzu "Sanostol", kapitalnie korespondujący z nim, żartobliwy krótki ragtime "Fragtime" zagrany solo przez pianistę, czy znakomity "Przestwór", gdzie konwersacja Schmidta i Niedzieli obiera wielce ciekawy kurs w stronę muzyki improwizowanej. Poza tym zwracają uwagę melodyjne "To Kiss The Ivories" i "Paderewa Waltz" - oba w typie klasycznych jazzowych standardów - a ukontentowanie podkreśla delikatna końcówka w postaci nastrojowych "Long Days Lonely Nights" (dwa krótkie intra do tego utwory wplecione są pomiędzy wcześniejsze nagrania) i "Cassimir". 

Jakże przyjemnie słucha się "Dark Morning". Nie należy się sugerować mrocznym tytułem, bo – przynajmniej w moim odczuciu – album nie jest absolutnie ponury. Poranki, ale i inne chwile w ciągu dnia, spędzone z muzyką Piotr Schmidta i Wojciecha Niedzieli zaliczyć będzie można bez wątpienia do udanych. Co sprawdziłem osobiście i o czym z przyjemnością zaświadczam.

Soyka & Przybielski – Sztuka Błądzenia (2000)

Soyka/Przybielski

Stanisław Soyka - piano, violin
Andrzej Przybielski - trumpet

Sztuka Błądzenia

POMATON 026





By Adam Baruch

This is an album by the Polish duo which comprises of the vocalist/pianist/violinist Stanisław Soyka and legendary trumpeter Andrzej Przybielski. Soyka does not perform any vocals on this album and appears only as pianist and violinist. The album, recorded during two sessions held a couple of months apart, presents fifteen relatively short freely improvised pieces, not credited on the album's artwork and therefore assumed to be co-composed by the duo members. Soyka and Przybielski cooperated on several recording projects over the years.

The music is obviously a result of searching for new forms of expression, especially as far as Soyka is concerned, since he is mostly associated with Blues and mainstream vocal Jazz, in complete contrast to Przybielski, who was always associated with the avant-garde Polish Jazz movement, although he could play brilliant melodic music as well, when required to do so. Therefore the effort to bridge between the natural environments of the two players is an impossible task and the result fails to create any relevant results. Soyka is completely lost in the Improvising Music idiom and Przybielski is just playing along.

Przybielski plays some brilliant trumpet passages, but they are completely detached from the piano and violin parts created by Syjka and sound completely out of place. Although the album's title promises the listener to discover the art of wandering, in fact he is sadly exposed to the failure of senseless wandering. Although every piece of recorded music by Przybielski is a treasure chest, this album is probably the weakest effort he was ever involved with and as a result it is only marginally interesting.