Marcin Wądołowski - Chamber Avenue (2020)

Marcin Wądołowski

Marcin Wądołowski - guitar
Piotr Lemańczyk - double bass

Marta Różańska - oboe
with Neo Quartet

Chamber Avenue

DUX 1539

By Adam Baruch

This is the sixth album by Polish guitarist/composer Marcin Wądołowski, which continues his new path of bringing together Jazz and Chamber Classical Music influences. He is accompanied by his faithful cohort and extraordinary bassist Piotr Lemańczyk, oboist Marta Różańska and the Neoquartet string quartet. The album presents nine pieces, five of which are original compositions by Wądołowski and four are Classical pieces, two each by Frederic Chopin and Jacques Berthier, all arranged by Wądołowski. Same as its predecessor, the duo album with Lemańczyk "Preludes For Guitar And Double Bass", this album was beautifully recorded by Piotr Łukaszewski and considering the fact that this is a live recording, the result is simply phenomenal.

During the decade that passed since the recording of his debut album, Wądołowski took his followers on a wonderful and highly unusual ride, which crossed such distinct genres as Rock, Blues, Fusion and Jazz, finally arriving at the footsteps of Classical Music. This process of searching reflects just one of Wądołowski's many qualities, all plainly visible/audible on this album: fabulous guitarist, wonderful composer and a person of refined music aesthetics.

The original compositions are all superb examples of Wądołowski's skill to create gems encapsulating melody, harmony and song weaving talent. His arrangements of the music composed by others follow suit, making the entire album sound brilliantly coherent and enjoyable, without compromising an iota of quality.

The performances are, as expected, also perfect, and fondly reminiscent of the a.m. duo album. Lemanczyk, one of the absolutely top Polish bassists, is a virtuoso in every cell of his body and every touch of his fingers on the strings generates pure magic. Wądołowski also plays wonderfully, with great sensitivity, feeling and emotion, and his improvisations, which still show a shadow of the Blues from time to time, are absolutely heartwarming.

Overall this is a brilliant album, full of excellent music and sublime performances, which should deeply move every true music connoisseur on this globe, regardless of their genre affiliations. Great taste and professionalism like this are rare and should be cherished. Hats off!

Emil Miszk & The Sonic Syndicate - Artificial Stupidity (2020)

Emil Miszk & The Sonic Syndicate

Emil Miszk - trumpet
Kuba Więcek - alto saxophone
Piotr Chęcki - tenor saxophone
Paweł Niewiadomski - trombone
Szymon Burnos - piano
Michał Zienkowski - guitar
Konrad Żołnierek - bass
Sławek Koryzno - drums

Artificial Stupidity

ALPAKA 014

By Adam Baruch

This is the second album by Polish Jazz trumpeter / composer / bandleader Emil Miszk and his octet called Sonic Syndicate, which also includes saxophonists Piotr Chęcki and Kuba Więcek, trombonist Paweł Niewiadomski, pianist Szymon Burnos, guitarist Michal Zienkowski, bassist Konrad Żołnierek and drummer Sławomir Koryzno, same lineup as on the debut. The album presents six original compositions, which strangely are not credited on the album's artwork and are therefore assumed to be all by the leader. The total playing time of the album is just below thirty-five minutes, which is closer to an EP than a full album.

The brilliant debut album released a couple of years earlier created enormously high expectations from the sophomore release, which are almost impossible to be fulfilled. Considering the fact that the music on this album is significantly different from that on its predecessor, any attempt to compare the two is practically fruitless. Combined with loosing the element of surprise, the resulting effect is somewhat less exciting.

Nevertheless this is still brilliant music, beautifully performed by some of the best young generation Polish Jazz musicians. The compositions are complex and combine several melodic and rhythmic themes within each of the pieces. They are all carefully designed, ordered and planned, cerebral and refined, oriented towards the "big sound" the octet is able to create, at times offering up-to-date Big Band mannerisms.

There is no doubt that Miszk and his Sonic Syndicate offer some of the cleverest music on the Polish Jazz scene, which can eventually lead to some level of estrangement with the audience. This album, as already mentioned, has a short playing time, but is so intensive and demanding that perhaps any additional material might have been simply over the top. Miszk obviously gives up almost completely his role as an instrumentalist and is completely absorbed by his role of a composer and arranger.

Overall this is a dazzling piece of music, which concentrates on highly complex, sophisticated compositions, which are difficult to follow but highly rewarding to advanced Jazz listeners. The (almost) orchestral arrangements are devilishly tricky and must have been a real challenge to perform and record, which makes me wonder if this music is possible to be played live. In any case Miszk is surely an Artist to be watched closely, as he obviously is just worming up.

Anomalia - Anomalia (2020)

Anomalia

Kacper Krupa - tenor saxophone
Krzysztof Kuśmierek - soprano saxophone
Patryk Rynkiewicz - trumpet
Adam Kurek - trombone
Fryderyk Szulgit - guitar
Piotr Cienkowski - double bass
Stanisław Aleksandrowicz - drums

Anomalia

MULTIKULTI MPPA 001

By Adam Baruch

This is the debut album by the Polish Jazz septet Anomalia comprising of saxophonists Krzysztof Kuśmierek and Kacper Krupa, trumpeter Patryk Rynkiewicz, trombonist Adam Kurek, guitarist Fryderyk Szulgit, bassist Piotr Cienkowski and drummer Stanisław Aleksandrowicz hailing from the Poznań music scene. Krupa, Cienkowski and Aleksandrowicz are members of the Kwaśny Deszcz trio. The album presents six original compositions, two by Krupa and one each by Rynkiewicz, Szulgit, Krupa and Kuśmierek, although the album's artwork also credits the entire group as co-composers.

The music is based on rough melody themes and then improvised at length featuring individual extended soloing by the septet members. The approach moves between heavy septet sound, with powerful horn section playing riffs and more delicate fragments where the soloists are accompanied more sparsely by the rhythm section. It includes many diverse approaches, which include hypnotic repetition, almost Rocky riffing, group improvisation, unisono brass parts, and other tricks of the trade. If not for the Free Form improvisation the album often sounds like Brass Rock, which is one of my favorite idioms.

As a result the music, which is naturally quite complex, loses some of its compositional focus, which might have enhanced the overall result. It is worth to remember the "less is more" formula, especially in larger ensembles, where the co-existence of many instruments needs extra careful attention to detail in order to avoid confusion. Having said that, the music is certainly very interesting and unique enough to raise eyebrows, offering very individual approach to multi-layered "big Sound", which at its best is nothing short of being spectacular.

It is a joyful event to see or rather hear these young musicians exploring uncharted territory and threading through their individual ideas, rather than copying and recycling familiar messages ad nauseam. Obviously they are just starting a long journey of creativity, but judging by these early steps, they are on the right path. There is a lot of honesty, searching and adventure in this music, which deserves to be praised.

This album is a proud representation of the young Polish Jazz Avant-Garde scene, which keeps surprising by its resourcefulness and ambition, and although a bit soft around the edges, it is a most enjoyable listening experience, showcasing a lot of potential. It is definitely an excellent debut effort - well done Gentlemen!

Bastarda - Nigunim (2020)

Bastarda

Paweł Szamburski - clarinet

Michał Górczyński - contrabass clarinet
Tomasz Pokrzywiński - cello
with Choir "Grochów" (9)

Nigunim

MULTIKULTI MPT 016

By Jędrzej Janicki

Jedno jest pewne - trio Bastarda jeńców nie bierze. Na debiutanckiej płycie tego zespołu (zatytułowanej "Promitat Eterno") znalazły się kompozycje średniowiecznego kompozytora Piotra z Grudziądza. Druga płyta Bastardy, "Ars Moriendi", poświęcona była tematyce śmierci w ujęciu średniowiecznych i wczesnorenesansowych pieśni. Tym razem Paweł Szamburski (klarnet), Tomasz Pokrzywiński (wiolonczela) i Michał Górczyński (klarnet kontrabasowy) postanowili zająć się tradycyjnymi pieśniami żydowskimi znanymi jako nigunim - rytmicznymi melodiami śpiewanymi bez słów. Sposób pojmowania world music dla muzyków Bastardy nie polega jednak na wyciąganiu z lochów historii mniej lub bardziej udanych melodyjek. To, co panowie tworzą, to prawdziwe misterium, w którym tradycyjne melodie i struktury w brawurowy sposób mieszają się z wrażliwością całej trójki artystów. 

Otwierający płytę "Emes" to posępny utwór posiadający w sobie bardzo wiele z ilustracyjnego charakteru. "Mame", zwłaszcza w drugiej części, ma już o wiele bardziej melodyjny charakter, jednak w kompozycji tej nadal pobrzmiewają szaleńcze i złowieszcze nuty. Przepięknie wybrzmiewa z kolei "Achar", który w pewnym swoim fragmencie przełamany zostaje marszowym wręcz spiętrzeniem dźwięków, które wywołać może doprawdy dojmujące zaniepokojenie u odbiorcy.

Utwór "Modziter" wprowadza chwilę ukojenia i ciut inną atmosferę - to wyraźny flirt z muzyką klezmerską, nieco lżejszą, lecz nadal bardzo mocno osadzoną w tradycji. Bastarda najlepsze zostawiła sobie jednak na sam koniec. "Ledovid" to prawdziwa perełka. Sama pieśń jest z jednej strony podniosła, a z drugiej wyjątkowo rzewna. Ta pozorna sprzeczność swoją syntezę znajduje w przepięknym finale, który staje się ostatecznym dowodem na to, że właśnie wysłuchaliśmy czegoś niezwykłego. 

Płyta "Nigunim" wywołuje bardzo specyficzną i niespotykaną reakcję estetyczną. Z jednej strony w sposób absolutnie szczery doceniamy piękno tych zapomnianych kompozycji, z drugiej - odczuwamy delikatny niepokój. "Nigunim" uwodzi nas i czaruje, lecz tworzy pewną barierę, której nie jesteśmy w stanie swobodnie przeskoczyć. Wszystko to jednak potęguje i tak niemałą siłę oddziaływania tego nagrania. Ciągle wydaje mi się, że jeszcze tak wiele pozostaje do odkrycia w tych niezwykłych utworach. Czasami mam wrażenie, że znam je od lat, a czasami brzmią dla mnie wręcz zupełnie obco. Tak czy inaczej, muzykom z Bastardy należą się najszczersze gratulacje - "Nigunim" to prawdziwie fascynujące dzieło. 

Kwartet Follow Dices na 3. edycji JazzBus Voicingers

Kwartet Follow Dices będzie reprezentował młodą polską scenę jazzową na słowackim 3rd JazzBus Voicingers. Zespół wystąpi 21 sierpnia w Kulturpark w Koszycach.

Follow Dices to czterech młodych, zdolnych i nietuzinkowych muzyków: Mikołaj Kostka, Franciszek Raczkowski, Jan Jerzy Kołacki i Adam Wajdzik. Skrzypce, kojarzone nie wprost z muzyką jazzową, a pokazujące w rękach Mikołaja szeroki wachlarz improwizacyjnych możliwości, będąc zarazem szczególnym atutem tego zespołu, fortepian, kontrabas i perkusja stanowią akustyczny kwartet jazzowy. Nazwa zespołu jest nawiązaniem, chociaż niekoniecznie dosłownym, do Cage’owskiego idiomu przypadkowości w muzyce i świecie. Artyści idąc w stronę nowych rozwiązań muzycznych, zahaczają o inspirujące ich maniery muzyki skandynawskiej i folkloru polskiego, będącego dla nich bezprecedensowym źródłem-rdzeniem, z którego wypływa ich tożsamość. Wszystko to zlepione zostaje synestetyczną koncepcją kreowania barw i wielu odcieni przestrzeni harmonicznych.

Mikołaj Kostka - esteta skrzypcowego brzmienia. Wrażliwiec i poszukiwacz. Kompozytor. Eksperymentator balansujący między wirtuozerską zadziornością, a minimalistyczno-ascetyczną przestrzenią, bliską ciszy. Współtwórca zespołu Raczkowski/Kostka Duo oraz lider formacji Follow Dices, laureat XIII Hanza Jazz Festiwal, wyróżniony na Blue Note Poznań Competition 2017. Maciej Obara powiedział o nim: "Bez wątpienia Mikołaj Kostka ma wielki dar do komponowania. Cechuje go ujmująca muzykalność oraz piękny dźwięk. Jego muzyka jest czarująca a On sam chętnie sięga w niej do abstrakcji. Przed nami artysta różnych wymiarów".

Franciszek Raczkowski - pianista wrażliwy na każdy detal. Impresjonista. Improwizator, w niezwykły sposób wplatający w swój język idiom klasycznej pianistyki, z którego wywodzi się jego tożsamość. Jego grę można usłyszeć na kilku różnorodnych stylistycznie albumach oraz w muzyce zespołów Vibe Quartet, Follow Dices, z którymi zdobył wiele nagród (Krokus Jazz Festival, Hanza Jazz Festival, Sibiu Jazz). Jest również laureatem VIII Międzynarodowego Konkursu Improwizacji Jazzowej w Katowicach. Jego debiutancki album (Franciszek Raczkowski Trio - "Apprentice"), zyskał wiele przychylnych opinii w środowisku muzycznym. 

Jan Jerzy Kołacki - kontrabasista, dyrygent, wokalista. Student Wydziału Jazzu Akademii Muzycznej w Katowicach. W 2011 r. ukończył studia licencjackie na Wydziale Dyrygentury Chóralnej, Edukacji Muzycznej i Muzyki Kościelnej Akademii Muzycznej im. I. J. Paderewskiego w Poznaniu, a w 2016 r. z wyróżnieniem studia magisterskie w klasie kontrabasu prof. Piotra Czerwińskiego. W roku 2013/2014 stypendysta LLP Erasmus w prestiżowej Universitat der Kunste w Berlinie u prof. Michaela Wolf'a. Laureat wielu konkursów, min. III miejsca na III Ogólnopolskim Turnieju Wiolonczeli i Kontrabasu w Warszawie. Twórca i kontrabasista kwartetu Follow Dices, wyróżnionego na Blue Note Jazz Competition w 2017 r.

Adam Wajdzik - absolwent PSM II st. w Poznaniu. Obecnie student kierunku Jazz i Muzyka Estradowa na Wydziale Instrumentalnym na Akademii Muzycznej we Wrocławiu w klasie perkusji dr Przemysława Jarosza. Uczestnik wielu kursów i warsztatów prowadzonych m.in. przez Pawła Kaczmarczyka, Krzysztofa Gradziuka, Derricka McKenzie. Jako perkusista współpracuje z wieloma formacjami, wykonującymi muzykę różnych gatunków (jazz, funk, fusion, pop, rock). Zdobywca wielu nagród, m.in. I nagrody na VIII RCK Pro Jazz w Kołobrzegu (zespół Izotop), czy I nagrody na XIII Hanza Jazz Festiwalu z formacją Follow Dices.

Immortal Onion - XD (Experience Design) (2020)

Immortal Onion

Tomir Śpiołek - piano, synth
Ziemowit Klimek - moog, bass
Wojciech Warmijak - drums

XD (Experience Design)

U KNOW ME 079




By Adam Baruch

This is the third album by the Polish trio Immortal Onion comprising of keyboardist Tomir Śpiołek, bassist and moog player Ziemowit Klimek and drummer Wojciech Warmijak. The album presents eight tracks with the compositions uncredited (as usual) and assumed to be co-created by the trio members. The album was recorded at the excellent Monochrom Studio and engineered by Ignacy Gruszecki and offers the usual wonderful sound quality.

The music follows closely the pattern initiated by the two earlier albums, creating an amalgam of instrumental Prog and Fusion, based on melodic sketches which are expanded into lengthy instrumental improvisations by the trio members. The sound and overall aura of this album is more electric, although the acoustic piano still dominates the proceedings.

The music is interesting and offers surprising arrangements, sudden tempi changes, volume dynamics, odd meters and excellent soling, which should keep the listener captivated, but all this starts to sound repetitive after a while and it is difficult to see where, if at all, it is going. There is no doubt that the trio managed to create a unique niche as far as their sound and approach are concerned, but they need to find some new paths to explore in their future recordings, since the first three albums are way to similar to each other and show no real progress.

Having said that, this album is still a solid listening experience for listeners who love Symphonic Prog and melodic Fusion, beautifully performed and offering a superb sound, which is more than most Prog/Fusion albums are able to offer these days.

Cykl koncertów w ramach projektu "W sieci dźwięków" - Kind Of Blue

Zapraszamy na cykl siedmiu wspaniałych koncertów, które zostały przygotowane w ramach programu "W sieci dźwięków". Siedem koncertów - ponad siedem godzin muzyki - kilkunastu znakomitych artystów. Wszystkie koncerty będą retransmitowane w sieci, a część z nich odbędzie się z udziałem publiczności - wszystko na profilu Fundacji Genarator Sztuki.

24 lipca - "Kind Of Blue" - Szczecin, Jazzment Klub - godz. 20.00.

"Kind Of Blue" - kolejne wydarzenie w ramach "W sieci dźwięków" - cyklu realizowanego przez Fundację Generator Sztuki w ramach programu "Kultura w sieci". "Kind Of Blue" Milesa Davisa to jedna z najważniejszych płyt w historii jazzu. Zespół pod kierownictwem Joanny Gajdy zabierze Was w podróż do swojego świata inspirowanego muzyką Milesa i nie tylko.

Joanna Gajda - fortepian

Bartosz Świątek - kontrabas

Krzysztof Kołłątaj - perkusja
Marcin Rakowski - instrumenty perkusyjne

Koncert - z udziałem publiczności - odbędzie się w klubie Jazzment w Szczecinie, zgodnie z obecnym reżimem sanitarnym. Koncert będzie nagrywany i retransmitowany w sieci na stronach Fundacji Generator Sztuki. Wszystkie wydarzenia "W sieci dźwięków" dofinansowano ze środków Narodowego Centrum Kultury w ramach Programu Kultura w sieci.

Ilona Damięcka/Tomasz Licak Quintet - Pieśni Polskie Vol. 1 (2020)

Ilona Damięcka/Tomasz Licak Quintet

Ilona Damięcka - piano, vocal

Tomasz Licak - tenor saxophone, bass clarinet

Michał Jan Ciesielski - tenor saxophone

Paweł Grzesiuk - double bass

Adam Golicki - drums

Piesni Polskie Vol.1

PRIVATE EDITION

By Adam Baruch

This is the debut album by the Polish Jazz quintet co-led by vocalist/pianist Ilona Damięcka and saxophonist Tomasz Licak, which also includes saxophonist Michał Jan Ciesielski, bassist Paweł Grzesiuk and drummer Adam Golicki. The album presents six songs by Polish Classical composers: Stanisław Moniuszko, Feliks Nowowiejski and Mieczysław Karlowicz, arranged for the quintet by Licak. The music was recorded live at the Radio Gdańsk studio and offers a remarkable sound quality.

The music is an interesting Jazz-Classical Fusion, and although personally I am not a great fun of the original music, composed mostly in the 19^th Century, these Jazz arrangements manage to transform it into the Jazz idiom rather successfully. The swinging treatment transforms the original melodies, many of which are based on Polish Folklore, into a much more vigorous environment and the resulting modern mainstream zest serves them well.

The ballads emphasize the typical Polish melancholy, again deeply rooted into Polish Folk music, and those also work out very well in the up-to-date dressing. The closing song on the album gets a much more adventurous treatment, and perhaps points to a direction of the follow up album? The entire transformation process is done with taste and sophistication, which deserves to be praised.

The members of the quintet are all seasoned musicians, which is clearly obvious by the splendid level of the performances herein. The idea of the double saxophone front line is excellent, but sadly although the two saxophonists perform beautifully on their own they do not play together enough, which might have intensified the result. Damięcka plays some wonderful piano soli and her treatment of the original lyrics, which are replaced by her vocalese, is also excellent, albeit somewhat minimalist. The rhythm section swings passionately and carries the tunes forward, as expected from professionals.

Overall this is a superb debut effort and a most enjoyable listening experience, which as the title pledges, is just a first glance of the future plans by the quintet. Passionate performances, great soloing and swinging fluidity - what else can one expect form a mainstream modern Jazz album. Wholeheartedly recommended!

Kwaśny Deszcz - Kwaśny Deszcz (2020)

Kwaśny Deszcz

Kacper Krupa - saxophone
Piotr Cienkowski - double bass
Stanisław Aleksandrowicz - drums

Kwaśny Deszcz

MULTIKULTI MPPA 002




By Adam Baruch

This is the debut album by the Polish Jazz trio Kwaśny Deszcz comprising of saxophonist Kacper Krupa, bassist Piotr Cienkowski and drummer Stanisław Aleksandrowicz. These musicians are also members of the Anomalia septet, hailing from the Poznań music scene. The album presents eleven original compositions, all co-composed by the trio members.

The music, which although based on some sketchy melody lines, is mostly improvised, at times more Free Form oriented and in other instances quite well organized. It is clearly a part of the young Polish Jazz Avant-Garde movement, that is overflowing the local scene in the last decade and seems to be evolving and attracting new young arrivals in its ranks on a steady basis,

In contrast to most Avant-Garde Jazz, which often is loud and aggressive, this music is remarkably minimalist and mostly very subdued, making each sound and note count. The spaces of silence between the sounds are as much important as the sounds themselves. The decision to offer many relatively short pieces rather that extended (and often repetitious and consequently boring) pieces works wonderfully and turns this album into a roller coaster ride, constantly changing intensity, tempi and sonorities.

Although a saxophone trio format usually puts the horn in the center of attention, this trio manages to keep a wonderful balance between the instruments and gives plenty of opportunities to the bass and the drums to show off their, one must admit, remarkable skills, which compliment the superb saxophone parts on an equal footing.

Overall this is an outstanding debut effort, which makes Polish Jazz Avant-Garde proud and proves than the idiom can be not only adventurous but also wonderfully beautiful, emotional and cerebral at the same time. Hats off!

Wacław Zimpel - Ebbing In The Tide (2020)

Wacław Zimpel

Wacław Zimpel - alto clarinet, loops, fx

Ebbing In The Tide

TAK PICTURE 2020





By Krzysztof Komorek

Najnowszy album Wacława Zimpla, "Ebbing In The Tide", inauguruje jednocześnie działalność nowego wydawcy Tak Picture. Płyta zawiera solowe nagrania klarnecisty zarejestrowane podczas rezydencji w brytyjskim PRAH Studios w Margate.

Jak to często zdarza się w życiu artystycznym, praca w studiu miała pierwotnie nieco inny cel. Ostatecznie jej efektem stała się opublikowana w ostatnim dniu maja 2020 płyta. Wspomniałem wcześniej o "nagraniach", jednakże de facto w przypadku "Ebbing In The Tide" mamy do czynienia z "nagraniem" w liczbie pojedynczej. Album zawiera bowiem jedynie jeden improwizowany utwór trwający prawie pięćdziesiąt minut.

W przypadku omawianego wydawnictwa, Wacław Zimpel podjął się nie lada wyzwania. Nagrywając płytę korzystał tylko z klarnetu altowego, wspomagając się elektroniką. I to właśnie elektronika umożliwiła stworzenie przy pomocy zaledwie jednego instrumentu całego chóru muzycznych głosów. Zasługa leży tutaj po stronie producenta Jamesa Holdena, który specjalnie dla muzyka przygotował "bramkę" umożliwiającą innowatorskie przetwarzanie poszczególnych ścieżek. Bramka przepuszcza tylko określone wysokości dźwięków, a zatrzymuje inne. W ten sposób wpuszczając sygnał klarnetu w kilka kanałów, można  różne dźwięki skali przetwarzać innymi efektami.

Owe wspomniane pięćdziesiąt minut improwizacji charakteryzuje się stopniowym i statecznym budowaniem narracji. Kolejno pojawiające się warstwy konstruują hipnotyzującą, ambientową atmosferę. Może wydawać się, że taka, trwająca prawie godzinę opowieść, stanie się nieco nużąca. Jednak czas spędzony z "Ebbing In The Tide" mija niezauważalnie. Szybko pogrążamy się w dźwiękach, śledząc kolejne elementy, które pojawiają się i przewijają w treści nagrania. Niemal w każdej minucie odkrywany nowy motyw, nowy element układanki. Emocje, choć stonowane, wzbierają falami, by po kulminacji opaść w wyciszającą frazę. Płyta powściągliwa, ale jednocześnie intrygująca. Bezwarunkowo absorbująca uwagę słuchacza. Pochłaniająca dyskretnie i niepostrzeżenie. Muzyka, z którą zdecydowanie warto się spotkać.

Cykl koncertów w ramach projektu "W sieci dźwięków" - Filmowe Tematy

Zapraszamy na cykl siedmiu wspaniałych koncertów, które zostały przygotowane w ramach programu "W sieci dźwięków". Siedem koncertów - ponad siedem godzin muzyki - kilkunastu znakomitych artystów. Wszystkie koncerty będą retransmitowane w sieci, a część z nich odbędzie się z udziałem publiczności - wszystko na profilu Fundacji Genarator Sztuki.

17 lipca - "Filmowe Tematy" - Tomasz Licak, Joana Gajda - Jazzment Klub - godz. 20.00 - wstęp wolny.

"Filmowe Tematy" to kolejny koncert z cyklu "W sieci dźwięków" - realizowany przez Fundację Generator Sztuki w ramach programu "Kultura w sieci". Muzyka filmowa a jazz - to dwa światy, które wciąż się przenikają, o czym przekonają Was 17 lipca:

Joanna Gajda - fortepian

Tomasz Licak - saksofon tenorowy

Martin Buhl Staunstrup - kontrabas

Fermín Merlo - kontrabas

Koncert - z udziałem publiczności - odbędzie się w klubie Jazzment w Szczecinie, zgodnie z obecnym reżimem sanitarnym. Koncert będzie nagrywany i retransmitowany w sieci na stronach Fundacji Generator Sztuki. Wszystkie wydarzenia "W sieci dźwięków" dofinansowano ze środków Narodowego Centrum Kultury w ramach Programu Kultura w sieci.

Mad Ship - Flash Years (2020)

Mad Ship

Tomasz Licak - tenor saxophone, bass clarinet
Kuba Wójcik - guitar, electronics
Grzegorz Tarwid - synthesizers
Krzysztof Szmańda - drums

Flash Years

KOLD 0003


By Adam Baruch

This is the debut album by the Polish Jazz ensemble Mad Ship, which comprises of saxophonist Tomasz Licak, guitarist Kuba Wójcik, keyboardist Grzegorz Tarwid and drummer Krzysztof Szmańda. The album presents nine original compositions, all by Wójcik.

The music presents a highly charged, soaked in synthesizer and electronic effects sound, with an eerie ambiance and very atypical overall approach, surely as far as Jazz is concerned. The pieces range between atmospheric, slow developing vistas a la New Age and energetic up-tempo dense explorations, almost Heavy Metal in nature, surely not something one would expect from a Jazz album, but on the other hand a reflection of a steady trend in contemporary Polish Jazz to increasingly involve electronics within the genre. But pushing these convoluted descriptions aside, this album definitely offers an interesting listening experience, which keeps surprising and keeps the listener at his toes.

All four players are experienced and talented musicians and therefore the performances are highly effective. Licak, in spite of his harsh tone, plays highly lyrically and melodically for the duration, spicing the proceeding with some superb Free Form improvisations. Wójcik concentrates on electronics and his guitar contributions are mostly riffs and background chords, with occasional soloing, Tarwid, nor surprisingly, steals the show completely with his brilliant synthesizer parts, which provide most of the content and finally Szmańda keeps the entire havoc together with his excellent versatile and solid drumming.

Overall this is a superb debut effort, perhaps still not completely focused but offering a lot of very interesting music, with a strong emotional impact resulting in a dense, demanding listening experience. As usual, the most important factor is the effort to leave conventional approach behind and keep exploring, which this music surely represents. I am already waiting for the next album, but in the meantime this one is certainly worth investigating!

New Bone - Longing (2020)

New Bone

Tomasz Kudyk - trumpet, flugelhorn
Bartłomiej Prucnal - alto saxophone
Dominik Wania - piano
Maciej Adamczak - double bass
Dawid Fortuna - drums

Longing


CM RECORDS 1030

By Adam Baruch

This is the sixth album by Polish Jazz quintet New Bone founded in 1996 and led by trumpeter/composer Tomasz Kudyk and including in its current lineup saxophonist Bartłomiej Prucnal, pianist Dominik Wania, bassist Maciej Adamczak and drummer Dawid Fortuna. The album presents nine original compositions, eight by Tomasz Kudyk and one by his late father Jan Kudyk, who was one of the pioneers of Polish Traditional Jazz, trumpeter/composer and founder/leader of the Jazz Band Ball Orchestra.

The music of New Bone was initially characterized by strict mainstream Jazz tendencies, but with the arrival of Wania in 2013 it took a slow but consistent turn towards more modern approach, which on this album reaches an apogee of bravado and creativity. Still firmly based on melodic themes, full of melancholy and typical Polish lyricism, the music now ventures into much more complex, both harmonically and rhythmically, explorations, moving even further away from the old-fashioned customary mainstream doodling.

Kudyk weaves beautiful themes, which on this album reflect his feelings resulting from his Father's passing, which are sometimes heartwrenching, and which is completely understandable. All five members of the band are clearly experienced and highly talented musicians, who mange to maximize the qualities of the themes, stretching them into beautiful mini suites. The soloing by Kudyk and Prucnal is stronger than ever, highly inspired by the collective input of all the players, producing a well structured and attractive result time after time.

Wania is, as always, the alpha and omega of everything that happens around him, taking the music into another dimension (or more than one for that matter), playing wonderful accompaniments all along the way and wondering into stratosphere when soloing. He is one of the most unique players today on the European and every album in which he takes part is irresistible.

The rhythm section does a wonderful job supporting the soloist and providing a steady flow to the music, all this without being obtrusive, which probably is the best compliment one can offer to a rhythm section. Overall this is by far the best album by New Bone so far, miles ahead (pun intended) of everything recorded previously and an enormous promise as far as their future is concerned. As much as I was sorry in the past to criticize the band for conventionality, it gives me an enormous pleasure now to praise them now for their success. This is Polish Jazz at its best!

Synchrotrony - Synchrotrony (2020)

Synchrotrony

Maciej Rodakowski - tenor saxophone
Jacek Steinbrich - bass
Krzysztof Topolski - drums

Synchrotrony

GRAM 2003



By Jędrzej Janicki

Wzorki na okładce jak z niektórych prac Jeana Dubuffeta. Nazwa zespołu zaś to jakiś typ akcelatora cyklicznego (czymkolwiek taki akcelator miałby być). Na dodatek dziwaczne tytuły utworów - no bo niby co to w ogóle ma być taki przykładowy "Black Metal Blues" (nie mówiąc już o szczególnie tajemniczych "Fintifluszkach"). Wzorem Kory zapytać można, o co tyle hałasu? Ano o trio Synchrotrony…

Synchrotrony to bardzo prosta konfiguracja - saksofon tenorowy (Maciej Rodakowski) plus sekcja rytmiczna (Jacek Steinbrich - kontrabas i gitara basowa oraz perkusista Krzysztof Topolski). Schemat instrumentalny dobrze znany, ale nadal potrafiący zaskoczyć potęgą swojego brzmienia. Formacji jednak wydaje się być tak samo blisko do muzyki Sonny'ego Rollinsa (mistrza poruszania się w takim składzie), jak i klasycznych powerrockowych trio chociażby spod znaku genialnego Cream. 

Wspomniany już "Black Metal Blues" to kawał rockowego grania, które tak bardzo przypomina mi interpretację bluesowego standardu "Green Onions" z płyty "Solid Bond" Grahama Bonda. Z kolei Utwór "Darmobit" zaczyna się jak niepublikowane wcześniej nagranie dowodzonego przez Jacka White’a zespołu The Raconteurs. Nie popadajmy jednak w jednowymiarowość, wszak Synchrotrony garściami czerpią nie tylko z rockowego źródła. 

Choć struktury poszczególnych utworów pozostają proste w swojej budowie, to przepełnione są jednak freejazzowym duchem i improwizacją, które czynią je wyjątkowo intrygującymi. Debiutancka płyta tria przyciąga dodatkowo uwagę czymś zgoła nieoczekiwanym w jazzowym światku. Mam tutaj na myśli specyficzną transowość, którą ten album tak naprawdę oddycha (na potrzeby recenzenckiej zwady przyjmijmy, że płyty oddychają). Bardzo przypomina ona głębię brzmienia, którą udawało się kreować takim legendom krautrocka jak Can czy Neu!. 

Choć płyta "Synchrotrony" mimo wszystko dość mocno osadzona jest w dobrze znanych jazzowych strukturach, to pozostaje jednak wydawnictwem wyjątkowo świeżym i przekonującym. Synchrotrony są niczym powiew rockowej energii, który nie tyle burzy jazzową tradycję, co dodaje jej nieokrzesanej pikanterii. 

Rychlicki/Kostkiewicz - Zapis (2020)

Rychlicki/Kostkiewicz

Łukasz Rychlicki - guitar

Hubert Kostkiewicz - guitar

Zapis

MAVO-C6/AF004

By Andrzej Nowak

Rockowi gitarzyści, szczególnie ci z otwartymi głowami i czystymi uszami, w improwizowanej sytuacji scenicznej potrafią sobie naprawdę dobrze radzić. Przed nami kolejny dowód rzeczowy w sprawie. I o ile Łukasz Rychlicki (Kristen, Lotto) ma już spory bagaż doświadczeń z grą z głowy, o tyle Hubert Kostkiewicz (The Kurws) uchodzić może w tej materii za aspiranta. Spotkali się razem już dość dawno (2017), ale zapis dźwięków, jakie onegdaj wydali ze swoich rozgrzanych wioseł, trafia do nas dopiero teraz, na kasecie magnetofonowej. 

Muzycy wprowadzają nas w klimat występu bardzo łagodną ścieżką. Smukły, płynny rock z akcentami post-bluesowego gaworzenia przy świecach, w oczekiwaniu na schłodzenie się ostatniej butelki wódki. Lewa gitara opowiada historię, prawa szuka otwartej przestrzeni z nutą psychodelii. Muzycy zdają się trzymać zbliżonej stylistyki, tak w pieśni otwarcia, jak i w kolejnych epizodach. W drugim sprawdzają wytrzymałość plastikowych kostek gitarowych w zetknięciu z ołowianymi strunami, ślą nam garść post-rockowych riffów, a na prawej flance dostrzegamy próby mącenia ustanej wody brudną nogą ku chwale rockabilly. Na finał zaś dobry moment podwójnej repetycji z mgławym post-gitarowym ambientem w tle. 

W trzeciej historii kłania nam się Jim Jarmusch i jego kadry z rozgrzanej słońcem, nieistniejącej prerii. Ballada z akcentami psychobilly, dużo dobrych powtórzeń. Czwarta improwizacja to czas na skupienie i szukanie na gryfach innych, bardziej tajemniczych dźwięków. Słyszymy echa wczesnego Sonic Youth - lewa strona rzęzi i jęczy, prawa stroszy pióra. Wreszcie ostatnia, najdłuższa opowieść. Zaczynają ją post-rockowe impresje, trochę ostrych fraz, rosnąca dynamika i emocje będące efektem bystrych interakcji. Narracja zaczyna płynąć bardzo swobodnie, a posmak Velvet Underground sączy się z obu wioseł z równie intensywną wonią. Na sam finał muzycy czynią pętlę dramaturgiczną i powracają do estetyki post-bluesa z początkowej fazy płyty. Garść kwasu z obu stron w ramach ostatniego dźwięku.

Włodek Gulgowski - Beyond Infinity (2020)

Włodek Gulgowski

Włodek Gulgowski - keyboards

Beyond Infinity

SOLITON 689






By Adam Baruch

This is an album by veteran Polish (resident in Sweden) keyboardist/composer Włodek Gulgowski closely linked to the early Polish Jazz scene, starting in Traditional Jazz and moving into modern Jazz in the 1960s and later on into Fusion in 1970s. Since then Gulgowski was involved as composer, arranger and player in many diverse activities ranging between Pop to Classical Music, cinematic music, New Age and others. This album offers music composed and performed by him using acoustic piano and multi-tracked synthesizers and drum machines, presenting ten tracks, three of which are mini-suite like triptychs, four are grouped into a collection and three are stand-alone pieces.

The music is pretty difficult to categorize, as it flirts with many diverse music genres, often performing chameleonic transformations within one piece. There are clear traces of Jazz, as expected, but also a distinct Classical Music palette, mixed with New Age hyper-melodic repetitions, Symphonic Progressive Rock reminiscences, atmospheric Ambient vistas and finally Latin World-Music accents.

Gulgowski is undoubtedly a very talented musician and composer, but listening to this music brings up immediately a feeling of "too much, too late". Yes it is all very pretty and it sounds great, but on the other hand it is sort of déjà vu altogether. Having said that, many listeners will absolutely love this music, as it is absolutely lovable. Overall this is a superbly and cleverly crafted piece of music, which will make many listeners on the lighter side of Jazz perfectly happy. And there is nothing wrong with this of course.

Jazzpospolita - Humanizm (2017)

Jazzpospolita

Michał Przerwa-Tetmajer - guitar
Michał Załęski - keyboards
Stefan Nowakowski - bass
Wojciech Oleksiak - drums

Humanizm

PRIVATE EDITION



By Adam Baruch

This is the sixth album by Polish ensemble Jazzpospolita and the last one to feature the original lineup of bassist Stefan Nowakowski, drummer Wojciech Oleksiak, guitarist Michał Przerwa-Tetmajer and keyboardist Michał Załęski. Vocalist Paulina Przybysz is featured on one song and another vocalist Novika is featured on another song. The album presents eleven original compositions, all co-composed by the ensemble members, except the song featuring Przybysz, which was composed and written by her (lyrics in English) and the song featuring Novika that includes her lyrics (in Polish).

Stylistically the music preserves the unique qualities characterizing all the earlier albums by the ensemble, but is somewhat more Pop oriented, not only because of the presence of vocals but primarily due to the melodies being more "tame" and well organized and the instrumental passages being less expressive and searching. In retrospect it might seem that they ran out of steam, being enslaved within a formula, which stopped to "lay the golden eggs".

Nevertheless this music is still a slick aesthetic experience and the atmosphere of dreamy, mysterious and repetitive soundscapes did not lose its magic touch entirely. Przerwa-Tetmajer still produces long, lazy guitar solos that seem to flow on the wind in slow motion, and are easy to impress. The keyboards remain mostly in the background in a supportive role and the rhythm section keeps the music moving ahead gently, with little rhythmic variety. The two songs don't really belong with the rest of the music and as far as I am concerned don't contribute anything in the big picture.

Overall this is still Jazzpospolita, and these guys are masters of ambient Jazz/Fusion, so the album is still very enjoyable altogether, although it created little reverberation on the scene at the time of its release. For dedicated fans of the group this album is of course a must, but their next album with a new lineup and new musical direction proves to be much more rewarding. Still definitely worth investigating!

Wojciech Majewski - Przemiana (2020)

Wojciech Majewski

Wojciech Majewski - piano

Przemiana

SOLITON 690






By Adam Baruch

This is the seventh album by Polish pianist/composer Wojciech Majewski, and his first solo piano recording in the Jazz realm (he did record a solo piano album of Classical Music). It presents ten tracks, four of which are his original compositions and the rest are his interpretations of Jazz/Pop songs (two by David Bowie).

Majewski shares his activities between the Jazz and Classical Music scenes, which is also clearly evident on this album. The source of this music originates obviously in Jazz and popular music, but the sound and performance are deeply rooted in Classical Music, which creates a Jazz-Classical Fusion par excellence. Personally I find this album divided into two matching, but somewhat different parts, one which presents the original compositions and the other which presents the interpretations of the songs.

Two of original compositions are expanded into mini-suites, lasting over ten minutes each, which allow Majewski to express a wide range of emotions and his excellent pianistic technique. The other two, although slightly more concise, are no less expressive and emotional. The interpretations of the songs are very liberal with the melodic themes, and become entangled in passionate ornamentation, using a barrage of chords, rhapsodic arpeggios and almost percussive attack of the keyboards, creating a storm of sensations and sounds.

As a result the overall effect of this album is probably more similar to a solo piano recital of gargantuan Classical Music, than a Jazz album, or at least this is how most listeners will probably perceive it. Nevertheless this is still a superb musical experience, which will not leave any listener "on the fence". Personally I had a great time listening to this music, but to each his own. Connoisseurs of Jazz-Classical Fusion will have a field day with this, but the album does require patience and attentive listening – as usual quality does not come easy! Highly recommended!

Jakub Gucik - In Silva (2020)

Jakub Gucik

Jakub Gucik - cello, looper

In Silva

PRIVATE EDITION






By Adam Baruch

This is a spectacular debut album as a leader by Polish cellist/composer Jakub Gucik. The music is performed in its entirety by utilizing multi channeled cello tracks and subtle electronic effects (like looper). The album presents seven original compositions, all by Gucik.

Although being a solo cello album, the sound Gucik achieves is quite orchestral, where the cello is being used both as a soloing/lead instrument, but also producing choral string orchestra layers and even the rhythmic layer, all in a most ingenious way. A listener not aware of the fact that this music was produced by one instrument would have never guest it. The marvels of contemporary sound creating possibilities are certainly used here in a most effective way.

The music amalgamates a plethora of different influences: Classical Music of course, encompassing anything between medieval madrigals to Edgar Varese, György Ligeti and beyond, but also Improvised Music, Ethnic mysticism, cinematic and serial music. But fear not, this music has a strong melodic basis and is surprisingly and marvelously romantic, which in this case means that Avant-Garde does not have to be offensive or obtrusive.

One has of course admire Gucik's guts to undertake such perilous project, which in spite of its limited, if not minimalistic range of resources, aspires to produce a novel and quite bold statement. Congratulations for making it all work. This album could reach a relatively wide audience as the music is universal enough to interest cross-genre fans coming from quite different regions of the musical spectrum. Both Improvising Music connoisseurs and contemporary Classical Music buffs should feel very comfortable within this realm, which to be honest happens quite rarely.

Overall this is a striking and highly interesting album, which manages to be innovative without actually inventing anything radically new and just playing around with a mixture of techniques, proportions, sounds and colors of sound, creating a highly cohesive aesthetics in the process. This is definitely a most welcome breath of fresh air, so much needed in these dreary times.

Cykl koncertów w ramach projektu "W sieci dźwięków"

Zapraszamy na cykl siedmiu wspaniałych koncertów, które zostały przygotowane w ramach programu "W sieci dźwięków". Siedem koncertów - ponad siedem godzin muzyki - kilkunastu znakomitych artystów. Wszystkie koncerty będą retransmitowane w sieci, a część z nich odbędzie się z udziałem publiczności - wszystko na profilu Fundacji Genarator Sztuki.

3 lipca - "Historia Polskiego Jazzu" - Patryk Matwiejczuk, Jacek Skrzypczak, Paweł Grzesiuk, Radek Wośko - Jazzment Klub - godz. 20.00 - wstęp wolny.

"Historia Polskiego Jazzu" - to koncert otwierający cykl koncertów i wydarzeń on-line "W sieci dźwięków" - realizowany przez Fundację Generator Sztuki w ramach programu "Kultura w sieci". Czym zatem jest "Polish Jazz" i dlaczego polska muzyka jazzowa jest naszym "towarem eksportowym"? Na to pytanie odpowiedzą już 3 lipca:

Jacek Skrzypczak - saksofon altowy & sopranowy

Patryk Matwiejczuk - piano

Paweł Grzesiuk - kontrabas

Radek Wośko - perkusja

Koncert - z udziałem publiczności - odbędzie się w klubie Jazzment w Szczecinie, zgodnie z obecnym reżimem sanitarnym. Wejściówki w linku do wydarzenia - ilość ograniczona. Koncert będzie nagrywany i retransmitowany w sieci na stronach Fundacji Generator Sztuki.

5 lipca - "Jazz i tradycja" - Impro Session - W sieci Dźwięków (ONLINE).

"Jazz i Tradycja - impro session" - to wyjątkowe wydarzenie on-line w ramach cyklu "W sieci dźwięków" - realizowany przez Fundację Generator Sztuki w ramach programu "Kultura w sieci".

Już 5 lipca spróbujemy połączyć tradycyjną muzykę improwizowaną z muzyką tradycyjną i folkową.

Zapraszamy na totalnie improwizowany godzinny koncert, który zagrają:

Łukasz Górewicz - skrzypce

Mateusz Czarnowski - akordeon

Mikołaj Gruszecki - fortepian

Michał Starkiewicz - gitara

Tomasz Licak - saksofon

Damian Kostka - kontrabas

Radek Wośko - perkusja

Koncert będzie w całości transmitowany on-line na stronie Fundacji Generator Sztuki.

17 lipca - "Filmowe tematy" - Tomasz Licak, Joana Gajda - Jazzment Klub - godz. 20.00 - wstęp wolny.

24 lipca - "Kind Of Blue" - Joanna Gajda, Tomasz Dąbrowski, Bartosz Świątek, Krzysztof Kołłątaj, Marcin Rakowski - Jazzment Klub - godz. 20.00 - wstęp wolny.

14 sierpnia - "Jobim & Gilberto" - Maja Koterba, Michał Starkiewicz, Paweł Grzesiuk, Andrzej Janusz - Jazzment Klub - godz. 20.00 - wstęp wolny.

29 sierpnia - Kajetan Galas, Tomasz Licak, Michał Starkiewicz, Krzysztof Szmańda - Jazzment Klub - godz. 20.00 - wstęp wolny.

30 sierpnia - Future Jazz - Impro Session (ONLINE). 

Wszystkie koncerty będę retransmitowane w internecie, a część z nich odbędzie się z udziałem publiczności. Wszystkie wydarzenia "W sieci dźwięków" dofinansowano ze środków Narodowego Centrum Kultury w ramach Programu Kultura w sieci.